H τέχνη του...λουκέτου!

Τι είν’ αυτό το "παλτό", να ανοίγουν μια εφημερίδα και σε μία εβδομάδα, δύο εβδομάδες, τρεις μήνες να της βάνουν λουκέτο, δεν μπορώ να το καταλάβω.

Περίεργο. Γιατί πρόκειται για τόσο εύκολο στην «ραφή» κουστουμάκι, που πλέον δεν χρειάζεται... πατρόν.
Ορίστε, τι μαθαίνεις στις σχολές «μοδιστρικής» για το πως ανοίγεις (και κλείνεις) μια εφημερίδα σε 5 απλά βήματα:

ΒΗΜΑ 1ο

Δεν έχει σημασία ποιος είσαι. Κάνεις μια τηλεοπτική εμφάνιση (και δυο και τρεις) και αναγγέλλεις το...ευχάριστο.
«Κάνω μια μεγάλη εκδοτική προσπάθεια και μαζί μου θα έχω μεγάλες υπογραφές», λες. Και αυτό ήταν! Την επομένη, το κινητό σου βαρεί επιμόνως και στην άλλη άκρη της γραμμής βρίσκονται εθελοντές λαλάκες που σου ζητούν συνεργασία.

ΒΗΜΑ 2o

Μαζεύεις απ’ την αγορά 5-6 συνήθη «ξέφτια» και καμιά δεκαριά ακόμη σούργελα, αναγνωρίσιμα αν είναι δυνατόν. Τα χρίζεις διευθυντές, αρχισυντάκτες, σύμβουλους έκδοσης και τ’ αφήνεις να «ξεμπουκώσουν» τα δημοσιογραφικά απωθημένα τους σε 3-4 νοματαίους που ουσιαστικά τραβάνε και όλο το κουπί! Όλους αυτούς τους παιδεύεις στα δοκιμαστικά φύλλα, τους πηδείς στις συσκέψεις, στην καλύτερη περίπτωση για κανά τρίμηνο. Όλα αυτά με ΑΠΛΗΡΩΤΟ προσωπικό, αν γίνεται! Γιατί ο τύπος που τραβάει το κουπί δεν χρειάζεται κίνητρο. Μόνο ελπίδα ότι ΘΑ πληρωθεί χρειάζεται. Τα έκανες, όλα αυτά; Μπράβο! Τώρα, ζήτα ένα... άρθρο από καμιά δεκαριά φίρμες. Δεν μπορεί, όλο και κάποια θα «κάτσει»...

ΒΗΜΑ 3ο

Βγάζεις το 1ο φύλλο (επιτέλους!) και επειδή ο Έλληνας είναι (κυρίως) περίεργος τύπος και (δευτερεύοντως) διαβασάκιας θα δώσει ακόμη και 3 (!) ευρώ για να σε αγοράσει. Αλλά! Επειδή είναι δύσκολος αναγνώστης (ο Έλληνας) στο 2ο φύλλο που θα κρεμάσεις στα περίπτερα – και εφ’ όσον στο 1 ήσουν μία απ’ τα ίδια -, σου έχει ήδη γυρίσει τον κώλο του. Και σε ‘σένα και στις... φίρμες σου.

ΒΗΜΑ 4ο

Πρέπει να το παραδεχθείς. Σκατά τα έκανες. Αλλά – ειδικά αν έχεις κάνει τη μπάζα σου, το «ξέπλυμα» σου, το κατιτίς σου τελοσπάντων! – ηχέσθης.
Οι συντάκτες σου ζητάνε τα φράγκα τους, αλλά ποιος τους πηδεί! Χτύπα τώρα ένα ΝταΚάπο να ξαλεγράρεις και που θα πάει θα το ξεχάσουνε, ρε παιδάκι μου!

ΒΗΜΑ 5ο

Εξαφανίζεσαι, κλείνεις κινητά, δεν απαντάς σε σταθερά και «βρωμάει» η πιάτσα ότι αναστέλλεις την έκδοση. Δεν επιβεβαιώνεις, δεν διαψεύδεις, κάνεις τον «Αλέκο», αλλά την Τρίτη μέρα ως άλλος... Λάζαρος εξέρχεσαι του «τάφου» σου (που μπορεί ειδικά για σένα να είναι το Μον Παρνές).
Με ύφος περίλυπον συγκεντρώνεις τον «στρατό» σου στα γραφεία της εφημερίδας που θα κλείσεις και ανακοινώνεις: «Λυπάμαι! Μας “κατάπιαν” οι μεγάλες εφημερίδες και δεν μας στήριξαν οι διαφημιστικές».
Και ενώ τελειώνεις το ακατάληπτο λογίδριο σου, στο τέλος κλείνεις με την ιαχή: «Μας πολεμήηησααανε! Τα συμφέεεεροντα! Που θέλουν να φιμώωωσουν κάθε ελεύθερη δημοσιογραφική φωνήηηη!».
Α, την ώρα που θα τους αφήνεις «κόκαλο» πίσω σου, άσε και μια υπόνοια ότι μπορεί να επιστρέψεις με νέα εκδοτική προσπάθεια.
Όλο και κάποιο «μάχιμο» φυντανάκι θα θέλει να σου γυαλίζει τα παπούτσια, την επόμενη φορά.
Αυτά και καλή επιτυχία.


ΥΓ: Πάσα ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις, αφορά σατανική σύμπτωση. Πολύ σατανική.

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: http://www.contra.gr/