Η σωστή θέση του καζανακίου είναι στο σαλόνι. Κοντά στην τηλεόραση...

Όποτε πατάω τη μπανανόφλουδα να γράψω σοβαρό κείμενο, πίνω λίγο νερό και μου περνάει.
Διότι για να «γαζώσω» σοβαρά τα της επικαιρότητας (με πήδους από μπαλκόνια και μη, με «δημοσιογράφους», dvd και λοιπά αξεσουάρ της γνωστής συλλογής) πρέπει να αποφασίσω ότι θέλω να πιάσω στα χέρια μου σκατά.
Και με το συμπάθειο, αλλά δεν θα μπορέσω.
Υπάρχουν άνθρωποι, που πληρώνονται για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Και που είναι στη φύση τους. Το σκατό. Γι’ αυτό ούτε όταν τους πνίγει μπορούν να το απαρνηθούν.
Εμένα όμως δε με νοιάζει αυτό. Ούτε καν με πειράζει, τώρα πια. Το σκατό, για να εξηγούμαστε.
Με πειράζει, που αίφνης γέμισαν οι οθόνες από τις αδερφές του ελέους, τις σεμνότυφες, τις χαμηλοβλεπούσες που τον μόνο ένοχο που βλέπουν σ’ όλη αυτή την ιστορία είναι το σεξ.
Κοινώς, με πειράζει που εκεί που «γαζώνω» αμέριμνη και ευτυχισμένη, σιγά – σιγά μου πιπιλάνε το μυαλό περί ακατονόμαστων σκηνών και ποταπών ενστίκτων.
Τι λες, βρε γελοίε; Από πότε το σεξ έγινε ποταπό; Και από πότε ένα καλό κρεβάτι έγινε ακατονόμαστη σκηνή;
Και επιστρέφω. Λες να με πείσουν ότι ο μόνος ένοχος σ’ αυτή τη χώρα είναι το σεξ; Όχι, το διακαναλικόν. Το κανονικόν!
Θέλουν, λοιπόν, να αντιδρούμε σαν τους σκύλους του Παβλόφ;
Να ακούμε σεξ, να σκεφτόμαστε χοντρούς προϊσταμένους και ταπεινές συμβασιούχες και να μας πιάνει χεσμός απ’ την τρομάρα και την αγωνία;
Με το που θα πηγαίνουμε να κατεβάσουμε τα παντελόνια ή να σηκώσουμε τις φούστες, να νιώθουμε πρώτα την ανάγκη να… ψαχτούμε; Όχι, μεταξύ μας. Όχι για «σκουφάκια»! Αλλά για κάμερες;;;
Πάνω στο πάθος το τρελό, να κωλώνει το έτερον μου δυόμιση και να μου ζητάει την τσάντα μου για… ψαχτικές;
Πάνω στο γουστάρισμα, να ξενερώνω και να φέρνω βόλτα το δωμάτιο για κρυφές (κάμερες) και τα τοιαύτα;
Και την επομένη να ψάχνομαι στις εφημερίδες για να σιγουρευτώ αν ο κώλος που φαίνεται είναι δικός μου ή της τιγκελούς που στην τελική είναι γνωστό ξεκώλι;
Βρε, ουστ από ‘κει!
Που με τους ξένους κώλους «πουλάνε»… ενημέρωση...
Άλλη φορά να βάζετε τον δικό σας τον πισινό, παρθένες όλοι σας εκτός κι αν αποφασίσετε να ανάψετε επιτέλους τα φώτα – αφού οργανωθείτε, εννοείται – και να μας πείτε ειδήσεις.
Μέχρι τότε, εγώ θα τραβάω το καζανάκι, το οποίο εκτάκτως το έχω μετακομίσει στο σαλόνι. Ακριβώς, εκεί που του πρέπει. Δίπλα απ’ την τηλεόραση.