Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Τα βασικά δεν ρώτησαν, ρε γαμώτο...


Πόσα να αντέξει ο άνθρωπος; Είχε προηγηθεί η Γιουροβίζιον, τα Πλέι Μέιτ, οι εκλογές της ΕΣΗΕΑ και μετά αυτό.
Τόσες ερωτήσεις γένηκαν κι ούτε μια της προκοπής.
Από τις πρόχειρες σημειώσεις μου (γιατί έχω και καλές) διαλέγω τις πιο φλέγουσες:

- Τι ακριβώς ήτο το κόκκινο χαϊμαλί που φορούσε στο λαιμό η κυρία Παπαρήγα;
- Ποιος χτενίζει τη Σία Κοσσιώνη; (;;;;)
- Το σακάκι της κυρίας Τρέμη ήτο σαμπανιζέ ή κρεμ λαμέ;
- Επιπρόσθετη ερώτηση για την κ. Τρέμη: Τα Βαν Κλιφ εντ Αρπέλ μπλιμπλίκια στο λαιμό τα βγάζει όταν κοιμάται ή τσου;
- Γιατί πρόγκηξε η κ. Χούκλη τον κ. Ευαγγελάτο και τον είπε και θαμώνα εκλογικών αναμετρήσεων; Έτσουξε η πρόγκα ή είχαν αμμωνία στο στούντιο;
- Πότε θα ασπρίσουν τα μαλλιά του Γιώργου Καρατζαφέρη (ή σιγά σιγά αποκτώ και καταρράκτη);
- Γιατί αγχώθηκαν στον Συνασπισμό να βγάλουν πρόεδρο τον κύριο Τσίπρα, αφού τις βαριές δουλειές τις κάνει ακόμη ο κύριος Αλαβάνος;
- Πότε θα μεγαλώσει ο Αντώνης Σρόιτερ; Διευκρίνιση επί της ερώτησης; Πότε θα πάψει να μοιάζει με 20χρονο;
- Γιατί επιμένουν να λένε τον κύριο Καραμανλή χονδρό, αφού είναι ολοφάνερο ότι γυμνάζει σκληρά τα χέρια του; (πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, πέρα δώθε, πέρα δώθε, πέρα δώθε, φουλ περιστροφή δεξιά, φουλ αριστερά, αμάν πιάστηκα, μάνα μ’)
- Γιατί πάντα στους στραβούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος; Τι γνώμη έχει γι’ αυτό ο κύριος Κωνσταντάτος;

Για τον κύριο Παπανδρέου δεν μου βγήκε ερώτηση. Ούτε καν πρόχειρη. Σόρυ. Όλα έχουν τα όρια τους.
Το αυτό και για τον κύριο Λιάτσο. Για άλλους λόγους. Τον έχω συνηθίσει σε σοβαρά θέματα και εδώ με μπερδεύει. Σχεδόν με αγκυλώνει. Και πάλι σόρυ.
Πως; Ερωτήσεις απευθύνονται μόνο στους πολιτικούς; Και αυτοί που κάθονταν στην από ‘κει μεριά τι ήταν; (Πάλι λάθος κατάλαβα).

Από τις καλές μου ερωτήσεις, ξεχωρίζω τις εξής:

- Έκλεισα τον θερμοσίφωνα;
- Τι να μαγειρέψω για αύριο;
- Κανναβούρι στα πουλιά έβαλα;
- Τι να φορέσω αύριο που έχω κατακράτηση;
- Να παραιτηθώ ή να απολυθώ;
- Βοηθάνε τα δαμάσκηνα ή τσάμπα στουμπώνω και θα χτυπιέμαι πάλι;
- Το «σοσιαλισμό ή βαρβαρότητα» είναι δίλημμα ή ο διαφημιστής βαριότανε και έκανε αυτόματη γραφή για να τελειώνει;
- Θα πληρωθούμε μεθαύριο ή να πάρω τον κολλητό μου για δανεικά;
- Ξυραφάκι, μηχανή αποτρίχωσης ή μπικίνι γουάξ;
- Και μία προς τον ημι-εργοδότη μου: Θα σοβαρευτείς ρε πούστη μου να βγάλουμε κανά μεροκάματο της προκοπής ή θα αρχίσω να πουλάω τσιμπιδάκια στην Ομόνοια;



ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: http://www.mediablog.gr/

Σάββατο 16 Μαΐου 2009

"Στην Άνω Μουσουνίτσα"

Λογικά (και στατιστικά) να το δεις, με τόση μπουγάδα που ‘χουν ρίξει τα κανάλια με το Σάκη και το Γιουροβίζι, στον ύπνο μου θα ‘πρεπε να βλέπω μόνο τον Ρουβά.
Αλλά το υποσυνείδητο μου μάλλον δεν πάει καλά. (Για το συνειδητό δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να αμφιβάλλω). Έτσι, είναι κανά δυο βδομάδες τώρα που βλέπω στον ύπνο μου τον Καραμανλή ντυμένο στα λευκά, να κάνει τάι τσι χορευτικά κι αντί για το «Δις ιζ αουαρ νάιτ», να τραγουδά ένα παλιό – του Πουλικάκου νομίζω, δεν θα πάρω κι όρκο – που λέγεται «Στην Άνω Μουσουνίτσα».
Οι στίχοι είναι φανταστικοί και πιστεύω ακράδαντα, ότι αν στέλναμε κάτι τέτοιο στους μοσχοβίτες θα μας έκαναν 100 σαμοβάρια δώρο και τον Πούτιν ούτε που θα τον χέζανε. Η φιλενάδα μου η Τασία, επιμένει ότι πρέπει να το ψάξω, κάθε μέρα στο μέιλ, μου στέλνει φωτογραφίες με γκαραζότεκνα και φαντεζί γκόμενους, αλλά το όνειρο επιμένει.
Τις τελευταίες δύο μέρες έχω φέρει τούμπα Γιουνγκ, Φρόιντ και Γιάλομ (όχι κατ’ ανάγκην με αυτή τη σειρά), αλλά ο Καραμανλής κάθε βράδυ σκάει μύτη πρώτο μαξιλάρι πίστα και το τραγουδάκι μου γαργαλάει ευχάριστα τον ύπνο.
Συναδέλφισσα γαζώτρια με συμβούλευσε να κόψω τους καφέδες, τα ληγμένα ντεντλάινς και τον συγχρωτισμό με εκδότες, αλλά γιατρειά δεν βλέπω. Άσε που το τραγουδάκι έχει βαθύ νόημα και επειδή πάντα ήμουν άνθρωπος της περισυλλογής από τώρα το λέω ότι αν στέλναμε όχι μόνο τον πρωθυπουργό, αλλά σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο, μ’ αυτό το χιτ, θα είχαμε φάει πολλούς κώλους.
Θα μου επιτρέψετε – μπούμε δεν μπούμε απόψε στην πεντάδα – το άσμα να το αφιερώσω στον Monahiko Liko και τον Swell που σήμερα το πρωί με ψάχνανε να πιούμε καφέ, αλλά εγώ η γουρούνα μετά από τέτοιες διαταραχές ύπνου (και δουλειά να βάλω και στην τσέπη μου, άνευ πληρωμής βεβαίως βεβαίως) κοιμόμανε του καλού καιρού.
Επειδή ενδέχεται δε να μην το θυμούμαι καλώς το άσμα, πάσες διορθώσεις και επιδιορθώσεις δεχτές.

Στην Άνω Μουσουνίτσα

Μου κλέψαν την κατσίκα,
μου πήραν το γαϊδούρι
και ένα γιαουρτόμελο μου ρίξανε στη μούρη.
Με ζώσανε τα φίδια,
μου πρήξανε τ' αρχίδια
και τώρα τρώω μια σκορδαλιά
μπας και μου φέρει γούρι.


Λες να 'ταν ο από πάνω;
Ή μήπως ο από κάτω;
Όλη τη νύχτα καποιουνού του εσκίζανε τον πάτο.
Έτριζε το κρεβάτι του και χτύπαγε στον τοίχο.
Ο Θανασάκης ο χοντρός έκανε μπανιστήρι
κι εγώ μες στη χασούρα μου σκεφτόμουν χαρακίρι.
Ξεκίνησα πρωί - πρωί, να πάω για ραδίκια,
στο δρόμο καθώς πήγαινα, μασούλαγα φιστίκια.

Καθώς έβγαιν' απ' το χωριό,
να σου μπροστά μου η Μαίρη,
τι κάνεις, λέω, που ήσουνα;
και μου τραβάει μαχαίρι.
Σίγουρα τρελαθήκαμε,τι πράματα είναι τούτα;
και την καπέλωσα, που λες,
μ' ένα καφάσι φρούτα.


Καθόλου δεν της άρεσε, άρχισε να με βρίζει,
την έχωσα λοιπόν κι εγώ, σ' ένα σακί με ρύζι.
Φώναξε τώρα όσο θες, καριόλα, πουτανίτσα,
αυτά συνέβηκαν προχθές, που λες,
στην Άνω Μουσουνίτσα.

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Λιποδιαλυτίκ - γλουτοανορθωτίκ

Αν είσαι λίγο ευαίσθητος άνθρωπος, μπορείς να παραφρονήσεις.
Από τη μία κάθε χρόνο το ίδιο χάλι. Απρίλη – Μάη μήνα πλακώνουν οι διαφημίσεις με τις χάπες, τις κρέμες, τα κέντρα αδυνατίσματος και τους ορούς κατά της κυτταρίτιδας και ένα ασυμμαζευτουάρ σκυλολόι να σου τάζει θεϊκούς κώλους (αδύνατους βεβαίως) και μέση δαχτυλήθρα.
Από την άλλη, έχεις όλον ετούτο τον μαγειρικό εσμό, εδώ να ψήνεται, αλλού να γίνεται η γλυκιά αλχημεία, παρέκει να μη συχωριούνται οι μπουκιές σου (που είναι και πολλές) και στη μέση να έχεις όλες αυτές τις σιχαμένες ψηλόλιγνες να σου εμφανίζονται με ξώβυζα, ξώπλατα και διαβολόστενα μες τη μούρη που να μη μπορείς να ησυχάσεις (εσύ, ο ευαίσθητος άνθρωπος που θες να παραφρονήσεις γιατί: θες να πάρεις τα χάπια για να γίνεις συλφίς, αλλά θες να κάνεις κι εκείνη τη συνταγή του Παρλιάρου με την όρθια μπανάνα, την οποία θα χλαπακιάσεις σαν λιμασμένος από καιρό. Αλλά μετά δεν θα χωράς, όχι στο τζην, ούτε στην κελεμπία του Ντέμη Ρούσου μετά τους Αφροντάιτις Τσάιλντ).
Και μέσα στον κακό χαμό, εκεί που δεν μπορείς να κάνεις δίαιτα γιατί τρέχεις που τρέχεις σαν τον Λούη όλη μέρα, μην ψοφήσεις κι όρθια δεν κάνει, σου σκάνε μες στη μούρη τα ρεπορτάζ για τις ανορεξικές.
Πες μου παιδί μου, πως σκατά γίνεσαι ανορεξικός; Και γιατί εγώ δεν τα καταφέρνω; Γιατί εσένα σου κόβεται η όρεξη μαχαίρι και εγώ μετά από δύο ώρες δουλειάς μόνο (!), θέλω να φάω το φαί μου, το δικό σου και τον μάγειρα μαζί;
Επίσης, θέλω να βρεθεί ένας (ΕΝΑΣ!) απ’ όλους αυτούς τους απατεώνες που τάζουν ότι χάνονται 20 πόντοι σε 10 μέρες και να μου εξηγήσει τα εξής (γιατί μου τα ‘χουνε κάνει τούμπανο πρωινάδικα, μεσημβρινάδικα και λοιπά κωλάδικα):
- Τι είναι οι κατεχίνες (έχουν καμία σχέση με τις δραμαμίνες);
- Γιατί όλες οι χθεσινές καλντεριμιτζούδες και σημερινές αισθητικοί δεν λένε «κυτταρίτιδα», αλλά «φλοιός πορτοκαλιού»;
- Ποιος παπάρας είπε ότι αν πίνεις πολύ νερό, αδυνατίζεις; (Σ’ εμένα μόνο ακατάσχετο κατούρημα φέρνει και φούσκωμα του θανατά!)
- Που σκατά είναι αυτό το 81% του κοινού που δοκίμασε την τάδε λιποδιαλυτίκ – γλουτοανορθωτίκ κρέμα και έμεινε ικανοποιημένο; Θέλω να το βρω για το ρωτήσω κάτι θεματάκια που ‘χω μαζέψει…
- Οι δίαιτες απευθύνονται σε νορμάλ ανθρώπους; Που τρέχουν και δουλεύουν ολημέρα; Ή σε κυρίες που ξύνουν ξυστό ξαπλωμένες και με έναν κύριο από την Αμαζονία από πάνω τους, να κάνει αέρα κοπανιστό στο βρακί τους;
- Πως είναι δυνατόν να δουλεύεις 16 ώρες την ημέρα και να πηγαίνεις γυμναστήριο τρεις φορές την εβδομάδα; (Πως;)
- Πως είναι δυνατόν να κόβεις τα τηγανητά, τις μασαμπούκες και τα ξύδια και να παχαίνεις; (Μόνο σ' εμένα συμβαίνει αυτό ή είμαστε πολλοί;)
- Πως ζουν όλες αυτές οι μουρλές που βγαίνουν σε λάιφ στάιλ τυπωμένες κλαπαρχιδιές και λένε ότι τρώνε όλη μέρα μια πατάτα και ένα μαρουλόφυλλο;
- Γιατί δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό της Καγιά να τελειώνει τη μέρα της με επιδόρπιο ένα ξερό κράκερ; Τι λάθος μεγάλωνε η μάνα μου τόσα χρόνια;
- Πως θα ζήσω με τέτοιο ψυχοβγάλτη μεταβολισμό;
- ΠΩΣ ΚΟΒΕΤΑΙ Η ΟΡΕΞΗ; ΠΩΣ;;;;


Όπως γίνεται αντιληπτό, και από την αγωνία των ερωτημάτων που διατυπώνω, έκανα μια κυριακάτικη απόπειρα να καθαρίσω τη ντουλάπα. Γιου νόου. Ανεβάζεις χειμωνιάτικα, κατεβάζεις καλοκαιρινά. Και διαπίστωσα ότι το σπίτι μου έρχεται... στενό.
Βέβαια, είχα την απαίτηση να χωρέσω σε τζην που έχω από τα 17 μου (μη λέμε μαλακίες), αλλά σε γενικές γραμμές αισθάνθηκα μια δυσφορία, ένα στένεμα, ένα φέρτε μου τον Μαμαλάκη να τον δείρω που με τόσες συνταγές ήρθα και έγινα φοράδα.
Μόνη παρηγοριά η ζυγαριά (τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου) κι η Μανούλα («βρε παιδί μου, τόσες φορές που τα ‘χουμε πλύνει, μπήκανε κι αυτά!»).
Τα «αυτά» πάλι, είχαν άλλη άποψη γι’ αυτό και εχαρίσθησαν.


ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: i.ehow.com