"Πάμε κοπέλες..." - Η Έλλη, η Μάρα και το Σανέλ Νάμπερ Φάιβ

Η κοπτοραπτού σήμερα νιώθει πολύ…κορίτσι! Μα τω Θεώ, δεν είμαι καλά. Είδα το δελτίο του Alpha με την κυρία Έλλη και την κυρία Μάρα και έχω πάθει λαλίαση. Βόηθεια! Κάτι ‘πάθαν οι ορμόνες μου. Ξαφνικά μου αρέσουν τα glossy κραγιόν (σ.σ.: καλέ που τα ξέρω εγώ αυτά;;;;), τα μπουστάκια, τα γυριστά προς τα έξω μαλλάκια, τα νάζια και οι σκιές ματιών! Χριστέ μου, μεταλλάσσομαι…
Από την ώρα που είδα την έκτακτη πρεμιέρα του δελτίου με τις δύο κυρίες, παντού στον αέρα μου μυρίζει Κοκό Σανέλ Νάμπερ Φάιβ και σαμπουάν Τζιλ Σαντέρ…
Έτσι, όπως καθόντουσαν δίπλα – δίπλα, σιδερωμένες, λουσμένες, μοσχομυριστές σαν τις παλιές Αρσακειάδες, έπαθα το πρώτο πολιτισμικό σοκ.
Έφυγα σφαίρα από τον κοπτοράπτη και πήγα και στάθηκα στον καθρέφτη.
Και μετά ξαναπήγα σφαιράτη στην τηλεόραση μπροστά… Κουκλίτσες, κουκλίτσες. Η κυρία Έλλη με πρόκα μαλλάκι και παρθενέ λευκό σακάκι. Και η κυρία Μάρα με φιλαριστό καρεδάκι, κοραλί τζάκετ, τζιν παντελόνι και χρυσή παντόφλα.
Και εκεί έπαθα τη μετάλλαξη. Ήθελα κι εγώ να είμαι έτσι – πώς να το πω; - μπένε λεβέ! Έτοιμη να αρπάξω τον Ζαγορίτη από το τσουλούφι και να τον βάλω να φάει τις σημειώσεις μου!
Και μετά κατά τη διάρκεια του δελτίου άκουσα την κυρία Έλλη να λέει στην κυρία Μάρα:
«…Και νομίζω, Μάρα, ότι αν μας ακούνε από το κοντρόλ, θα πρέπει να επικοινωνήσουν με τις ένοπλες δυνάμεις…».
Αν ήμουν η παλιά, κακιά κοπτοραπτού, η δετεράντζα γαζώτρια του συνοικιακού εργαστηρίου θα μετέφραζα ως εξής αυτή την ατάκα:
α) «Μας ακούει κανείς, το φελέκι μου μέσα, από το ρημαδοκοντρόλ;»
β) «Μάρα, δεν είπαμε να τηλεφωνήσεις εσύ η ίδια, αλλά κάνε κανά νόημα να κάνουν ρεπορτάζ από μέσα…».
Αλλά, είπαμε: σήμερα νιώθω πολύ, μα πολύ κορίτσι και κυρίως κορίτσι βορείων προαστείων. Δεν μπορώ να σκέφτομαι σαν δευτεράντζα.
Βέβαια, μετά η κ. Έλλη είπε πάλι, εκεί προς το τέλος: «Η πρώτη επίπτωση των εκλογών έπεσε πάνω μας. Εμείς είμαστε τα πρώτα θύματα των εκλογών!».
Η ελεεινή κοπτοραπτού θα σκεφτόταν για μετάφραση: «Παλιορεμπεσκέδες, είχατε δεν είχατε μας τις πηδήξατε τις διακοπές μας, αλλά τι να γίνει τώρα…»
Και μετά είπε εκείνο το άλλο: «Ένα πράγμα θα πρέπει να συνηθίσεις, Μάρα μου: να σε λένε Στάη και να με λένε Ζαχαρέα».
Εδώ, χαχαχούχα, έχω πάθει τέτοια μετάλλαξη που πλέον τα γαλλικά, το πιάνο και το μάνικιουρ κιτ που έχω στο τσαντάκι μου, η σούπερ κλάσι γκομενίτσα, δεν διανοούμαι να το μεταφράσω…
Και με αυτήν την girlie και πολύ Βου Που διάθεση θα αφήσω το ποτισμένο με άρωμα (Νάμπερ Φάιβ, είπαμε) μαντήλι μου να πέσει πάνω στις Λουί Βιτόν γόβες μου και θα πάω για clubbing με τα άλλα κορίτσια στο Γαλέα…

ΥΓ.1: Βασικά, πάω να ρίξω έναν μαστραπά νερό πάνω μου, γιατί αν συνεχίσω έτσι θα καταλήξω στο ψυχιατρείο (όχι, ότι εκεί δεν έχει καλή παρέα…)
ΥΓ.2: Απόψε, μάλλον θα κατάλαβε ο Χατζηνικό ότι οι γυναικείες συμμαχίες δεν αντιμετωπίζονται ως άλλος ένας κλασικός αντίπαλος. Θα χρειαστούν ανίερες τακτικές από εδώ και στο εξής… Το δίωρο δελτίο ειδήσεων που προετοιμάζει θα θέλει τρελό κόπο και αγωνία.
ΥΓ.3: Καλά, ΑΝΤ1 και Mega συνελήφθησαν στο Βιλαμπάχο και ακόμη τρίβουν. Για το Star, ούτε λόγος βεβαίως.
ΥΓ.4: Άσχετο, αλλά ξέρει κανείς να μου πει – μόλις με εγκατέλειψε το κορίτσι μέσα μου – αν είναι πρέπον να εμφανίζεται κανείς στη λιτάνευση της Μεγαλόχαρης με όξω μπούστο και ροζ κουφετί φορεματάκι;
Όχι, ότι είμαι καμιά παρθενοπόπη, καμιά θεούσα, αλλά ρωτώ…