Καλή Ανάσταση, γείτονες!

Μετά τις πρέπουσες υπνο-ώρες (τσίτα το μαγουλάκι) νομίζω ότι μπορώ και εγώ να ευχηθώ από καρδιάς φέτος να αναστήσετε (σε προσωπικό, επαγγελματικό, οικονομικό πεδίο), να ξεκουραστείτε και να πάθετε ό,τι επιθυμείτε περισσότερο ο καθείς.
Είχα σκοπό να σύρω έναν εξάψαλμο για αυτό το τιποτένιο θέμα που λέγεται "λεφτά", αλλά Μεγαλοβδομαδιάτικα συγκρατώ την τσαντίλα μου και ορκίζομαι να επανέλθω μέσα στη φούρκα από Τρίτη. Όταν θα έχω ξοδέψει και το τελευταίο σέντσι σε διόδια, ξύδια και τριγλυκερίδια (και θα έχω αποφασίσει ότι ο κοπτοράπτης θα είναι ο ισόβιος γκόμενος μου - {Τσουτσούφι μου, μην τσαντιστείς!})! Σας φιλώ όλους και μην τολμήσετε να επανέλθετε αν το πιεσόμετρο δεν δείξει τουλάχιστον 18 και το ζάχαρο δεν πάει στο 4 από τα αρνιά και τα κοκορέτσα!
Τα φιλιά και τα σέβη μου προς όλους, γείτονες, φίλους και αγνώστους!


ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ:icanhascheezburger.files.wordpress.com

Η Μαρία η Άσχημη μου…μπιπ τον ψυχισμό μου…

Η μάνα μου – δόλια μάνα – από τη μέρα που με γέννησε, χτυπούσε το κεφάλι της στον τοίχο εκφράζοντας διάφορα – ρητορικά φαντάζομαι – ερωτήματα.
Προς τον Μεγαλοδύναμο. «Γιατί να μην είναι σαν τ’ άλλα τα παιδάκια; Γιατί του φταίνε όλα; Γιατί έμαθε να γκρινιάζει πριν μάθει να μιλάει;».
Και προς εμένα: «Γιατί παιδί μου είσαι γρουσούζα;;;;».
Απάντηση δεν λάβαινε ούτε απ’ τον Κύριο ούτε από εμένα, οφ κορς...
Και η κατάμαυρη αλήθεια είναι ότι ως παιδί είχα ένα θέμα.
Πότε μου ‘φταιγαν τα δόντια μου – ναι, είναι ψιλοστραβά, μεν, δεν πολυφαίνονται δε...
Πότε μου ‘φταιγαν τα μάτια μου – θεωρώ ότι το ένα είναι μεγαλύτερο απ’ το άλλο.
Πότε μου ‘φταιγε το υποδεκάμετρο – ω ναι, είμαι κοντή!
Πότε μου ‘φταιγε η ζυγαριά – κατά τους γιατρούς είμαι ελλειποβαρής.
(Βέβαια, αν ρωτήσετε τη δόλια μάνα θα σας περιγράψει κάποια άλλη, διότι άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας μάνας, αλλά δεν πειρά...)
Εν πάση περιπτώσει, μετά από κάποια ηλικία έπαψα να ασχολούμαι με επιπολαιότητες και άρχισε να μου φταίει το επαγγελματικό μου μέλλον.
(Να ένα θέμα στο οποίο συμφωνούμε απολύτως με τη δόλια μάνα, ότι δηλαδή καλά κάμω και μου φταίει...).
Μέχρι που η ζωή, η τηλεόραση και ο κοπτοράπτης με ξέβρασαν πάνω στη «Μαρία την Άσχημη».
Και ενώ όλα τα προηγούμενα δύσκολα χρόνια γλίτωσα και τα ναρκωτικά (δεν μπορώ να κοιμάμαι όπου να ‘ναι), και τη ντόπα (είμαι τεμπέλα, ο πρωταθλητισμός δεν με ξέρει καθότι δεν με γνώρισε καν ο αθλητισμός), και τις κακές παρέες (είμαι εκ φύσεως ανένταχτη, εδώ δεν άντεχα τις «καλές» παρέες, που να προκόψω με τις κακές;), τώρα πλέον ξέρω με σιγουριά ότι κινδυνεύω από την απογευματινή ζώνη του Μέγκα.
Τοποθετούμαι: Η Μαρία Παπασωτηρίου, κατά κόσμον Μαρία η Άσχημη, απειλεί το οικοδόμημα πάνω στο οποίο στήριξα τη ζωή μου!!!!
Μέσα σε μιάμιση τηλεοπτική σεζόν κατάφερε να:
- κάνει το μαλλάκι τζίβα, μαλλάκι μετάξι...
- βγάλει γυαλιά, βάλει φακούς
- βγάλει σιδεράκια, αποκτήσει δοντάκια γαμάτα
- από κορμάκι σαύρα να φτιάξει κορμάκι λυγερό
- γνωρίσει όλους τους σχεδιαστές των Παρισίων και της λοιπής Εσπερίας και πετάξει τσίτια γιαγιάς της με σκαρπίνι παππού της
- (ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΣ ΑΥΤΟ;;;) Από απλή γραμματέας μέσα σε ένα δίμηνο να γίνει οικονομική σύμβουλος και από εκεί πρόεδρος της Εκο Μόντα
- κάνει Αλέξη Μαντά να πέφτει ξερός σαν την κατσαρίδα με το που τη βλέπει (και πριν το Εξτρίμ Μέικ Όβερ που περιεγράφη άνωθεν)
- δίνει λιντ ιν στην Όλγα Τρέμη άνω του 35%

Έχω βελάξει από τη ζήλια μου!!!
Εμένα μου πήρε ένα 14 χρόνια να:

- χωνέψω και κλειδώσω στην κεφάλα μου ότι μαλλιά μου είναι ΣΠΑΣΤΑ (!!!) που δεν ισιώνουν με την καμία και όταν αποφασίσουν να ισιώσουν, πάντα κάποιο σύννεφο παραμονεύει να κατουρήσει το κεφάλι μου και να επιστρέψουμε στο τζιβέ στυλ σπαστό!
- εννοήσω επιτέλους ότι φακοί (επαφής) είναι εργαλεία και όχι κουτάκι με δύο οπές όπου μπορώ να βάζω χάπια μαμάς μου!
- πάρω απόφαση ότι για να ισιώσουν δόντια πρέπει φορέσω 5 (!!!) χρόνια σιδεράκια και αφού οδοντίατρος με ενημέρωσε ότι πρέπει να κάνω μερικές εξαγωγούλες για να «βρεθούν» τα χαμένα διαστήματα της οδοντοστοιχίας μου (;;;;)
- από κορμάκι σαύρα, το μόνο που με παίρνει είναι σε καμιά 20αριά χρόνια από τώρα είναι να γίνω κορμάκι δεινόσαυρος...
- ο μόνος σχεδιαστής που γνωρίζω είναι αυτός που μας δίνει παραγγελιές για τα «ξέφτια» που «γαζώνουμε». «Ρε συ, μανίτσα, πάρ’ το λίγο εδώ, η πελάτισσα το θέλει τσιτόκωλο» και τα τοιαύτα
- από απλή κοπτοραπτού θα παραμείνω απλή κοπτοραπτού και το μόνο που βλέπω να μου δίνουν να διοικήσω είναι το WC του κοπτοραπτείου. Τρέφω σοβαρές ελπίδες γι’ αυτό. Ήδη μου επέτρεψαν να αναρτήσω χαρτάκι το οποίο γράφει: «Το σκουπάκι της τουαλέτας υπάρχει για κάποιο λόγο εδώ μέσα ΓΑΜΩΤΙ ΜΟΥ!»
- βάλω καλά στο βρωμοκέφαλο μου ότι για Αλέξηδες Μαντάδες δεν με παίρνει, αν δεν συμμορφωθώ με όλα τα παραπάνω. Για το συγκεκριμένο σκασίλα μου, διότι απεχθάνομαι τους κοντούς που το παίζουν γκόμενοι και πηδούν φορώντας ΚΑΙ το σώβρακο ΚΑΙ τη φανελίτσα!!!
- Στη μόνη που μπορώ να δώσω λιντ ιν είναι στην πλακοραφού. Της κάνω πάσα τα βρακιά που έχω γαζώσει εγώ, να τα δείξει σε αφεντικό να το βουλώσει να μην της πρήζει τα συκώτια γιατί είναι και γκαστρωμένη η έρμη...

Μετά απ’ όλα αυτά έχω να καταγγείλω την εν λόγω σειρά ότι μου μπιπ τον ψυχισμό μου , ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν είχε «χτιστεί» και πάνω σε ιδιαιτέρως γερά θεμέλια...

Πι ες ουάν: Εκλογές στην ΠΟΕΣΥ, ε; Χε, χε! Με θυμήθηκαν κι αυτοί που με είχαν ξεχάσει. Ώρες… φάμπρικας χτυπούσε το κινητό μου χθες, αλλά για συγκεκριμένους νοματαίους έκαμα την κουφή. Σόρυ προσκοπάκια μου, αλλά οι κοπτοραπτούδες έχουν πάψει από καιρό να τρέφονται με κουτόχορτο…

Πις ες του: Για τις κυρίες που δεν γεννήθηκαν κακομούτσουνες - τουναντίον! - και αρέσκονται σε πουρά και καγκουρά, να επισημάνω τα μαθήματα που παραδίδει τις τελευταίες μέρες η τιβί. Μέχρι και καρυδωμένη ονειρεύονταν κάποιοι να δουν την γνωστή πλέον και ως 35χρονη. Έτσι το αναφέρω προς γνώσιν και συμμόρφωσιν…


ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: patranews.gr

Λίγο πριν την κατάθλιψη (πφφφ, παρά τρίχα τη γλιτώσαμε, κουμπάρε!)

Πω, πω… Αράχνιασε το σύστημα μου. Αλλά είπα να το ρίξω λίγο στην ησυχία, λίγο στη σιωπή, μπας κι αρχίσω και νογάω τις αηδίες που τεκταίνονται στα «κοπτοραπτεία».
Το κακό με αυτές τις δουλειές είναι ότι κάποιοι παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά. Πιστεύουν ότι επειδή ξέρουν που να βάλουν το ρήμα και που το υποκείμενο, αυτομάτως καθίστανται διανοούμενοι.
Άλλοι την έχουν δει εργατοπατέρες και έχουν αρχίσει εδώ και βδομάδες να μας πρήζουν τα ούμπαλα με τις εκλογές της ΠΟΕΣΥ (χαχαχαχα! Καλό, αλλά σύντομο το αστειάκι!).
Άλλοι πάλι την είδαν αριστεροί, πολύ αριστεροί και άρχισαν να κουνιούνται στην πιάτσα με ιδεολογίες που θα καταργήσουν - λέει- τη γενιά των 700 ευρώ (χα,χα! Που πάτε, Καραμήτροι;).
Και κάτι άλλοι σαν και του λόγου μου κόντεψαν να πάθουν κατάθλιψη από τη συσσωρευμένη μαλακία που μέρα τη μέρα απιθώνεται στον «κοπτοράπτη».
Δε βαριέσαι. Πάντα θα υπάρχει το Tv Weekend να μου κάνει καινούριο συκώτι. Να βλέπω Μπέμπα Κυριακίδου, τρίτη σύζυγο του Μανώλη Χιώτη – Θεός σχωρέσ’τον τον καψερό – να σφάζεται με τις προηγούμενες δύο. Σα να λέμε μισό αιώνα ξεκατίνιασμα.
Κάτι τέτοια θα με σώσουν εμένα από το Δαφνί.

Σημείωση: Ζητώ συγνώμη για τις... απουσίες του τελευταίου καιρού. Εννοείται ότι το «κατάστημα» λειτουργεί κανονικότατα! Απλώς τώρα τελευταία αποφάσισα να ασχοληθώ πολύ σοβαρά με το κουστούμι της ζωής μου. Παραλλήλως, ετοιμάζω κάτι…μπολερό για τη Μαρία την Άσχημη. Αλλά αυτά θα τα προβάρουμε εκεί κατά την Τρίτη…

Ντάι Χαρντ στα δελτία ειδήσεων - ΤΥΦΛΑ ΝΑ ΄ΧΕΙ Η ΜΑΝΤΟΝΑ!

Προσωπικώς, λατρεύω τα σκυλιά του πολέμου. Τα επιβιωτικά ζώα.
Για δύο λόγους:
Πρώτον, διότι όταν τελειώνει ο «πόλεμος» αρχίζει το κλανίδι. Κοινώς, η αδιαφορία, η ανάπαυση εις τις δάφνες, συζητήσεις τύπου τι θα φάμε σήμερα και που θα βρούμε στρώμα μαλακό να κάνουμε τούφες κολασμένες.
Δεύτερον, διότι οι ορκισμένοι της επιβίωσης, σε όποιο περιβάλλον, με όποια καιρική συνθήκη – ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ!!! – θα ζήσουν!
Ντάι χαρντ, κοινώς.
Ομιλώ σοβαρώς ότι είναι οι τύποι που θα ‘θελα να έχω για «πελάτες». Ξέρουν να «ραφτούν», καθότι όταν το πετσί έχει υποφέρει ξέρει να εκτιμήσει το «ρούχο» και να κεφαλαιοποιήσει το «γαζί»... Άσε που «δείχνει» και πάνω σου.
Τέτοιου ντι εν έι φρονώ ότι είναι οι κυρίες (ειδικά) των (μονοψήφιων) δελτίων ειδήσεων.
Δε πα’ να βρέχει, δεν πα’ και να χιονίζει. Με μαλλί κοντό ή μακρύ, με σακάκι σταυρωτό ή μαρινιέρα, με φουλάρι Χερμές ή άνευ, με τούτο τον διευθυντή ειδήσεων ή με τον άλλο, δεν έχει απολύτως καμία σημασία.
Ντοντ κέαρ αν το δελτίο φλερτάρει με τις θερμοκρασίες του Κστααντ – που είναι και σικ -, ντοντ κέαρ αν θέλουν όλοι να πηδήξουν από τα παράθυρα διότι έχουν γίνει τα νεύρα τους τέντες Πριμαβέρα με τα τσαλίμια σου, ντοντ κέαρ γενικώς... Είσαι μια σταρ, τύφλα να ‘χει η Μαντόνα.
Άσε τον παλιόκοσμο να λέει ότι σε «φεύγουν».
Άσε και τις τηλεκριτικούς να χύνουν χολές στα πατώματα της εργοδοσίας σου.
Άσε και τα παραθυροκρουσμένα σου να λένε τριανταμίες κορωνάτες.
Ο σταθμός θα βγάζει δελτία τύπου παινεύοντας το «μακροχρόνιον της συνεργασίας» σας και θα διαρρηγνύει τα ιμάτια του πως αν δεν ήσουν εσύ θα εξέλειπε η αξιοπιστία απ’ το κανάλι.
Λιβ εντ λετ ντάι εντ νάθινγκ μορ του σέι!
Αμέ! Τι πειράζει αν ο Παναγιωτόπουλος από το Mega κατάφερε να «χτίσει» την Όλγα Τρέμη (και τον Νίκο Στραβελάκη) στην κορυφή;
Τι κόφτει αν κάποιοι από τους σχολιαστές στα παράθυρα δεν τα πολυβγάνουν πέρα με το Σκοπιανό και έχουν...αδιαβασιές;
Ο κόσμος θα καεί και εσύ φυσικά δεν θα τον ξαναφτιάξεις σε τρεις μέρες, αλλά θα βγεις από τις φλόγες με τη βλεφαρίδα τούρλα, τη μούρη μπουμπουκιασμένη σαν να έκλεισες 8ωρο σε Σπα, το Λουί Βιτόν ταγέρ ατσάκιστο και το Τζίμι Τσου στο ύψος του!
Μετά απ’ όλα αυτά – κι άλλα τόσα – είναι δυνατόν να μη σε φθονεί η κάθε μαραγκιασμένη που θα ‘δινε το ένα της χέρι για να ‘χε την τύχη σου;
Δεν θέλω χαζά! Εννοείται!
Εδώ θα εξόντωνες μοναχή σου 150.000 Βιετκόνγκ και θα κωλώσεις στην τηλεοπτική σαλάτα που σερβίρεται κάθε βράδυ στις 8 με 18 γεύσεις ντρέσινγκ;
Έλα χρυσό μου και έχουμε και δουλειές!

Υστερόγραφο 1.: Ο κολλητός μου σήμερα το πρωί φόρτωσε την τηλεόραση του σε ένα παλιατζίδικο τρίκυκλο και την ξεφορτώθηκε («Άσ’ τα διάλα πια!»). Άι εμ νοτ τζόουγκινγκ. Αφορμή τα χθεσινά δελτία ειδήσεων με τις αλλοπρόσαλλες λινκιές από το Βουκουρέστι. Στο Μega μιλούσαν για σφαλιάρα του Καραμανλή στον Μπους και στον Alpha δεν είχαν αποφασίσει αν ασκήθηκε Βέτο ή όχι. Είδε κι απόειδε και τη σιχτίρισε την παντέρμη (και πανάρχαια) Μπραντ.

Υστερόγραφο 2: Έλαβα δύο μέιλ που μου ζητάνε να... «γαζώσω» επί του θέματος “bloggers στο ραδιόφωνο”, αλλά δεν…εμπνέομαι.
Διότι, η θεωρία είναι γοητευτική, αλλά η πρακτική εφαρμογή...απογοητευτική. Σα να ‘χεις κάνει σούπερ γουάου φόουν σεξ με κάποιον περί τις 4.000 φορές (!) κι όταν αποφασίζεις να βρεθείτε βιζαβί κι απεναντίας να είναι ο Χαχανούλης απ’ το Στρουμφοχωριό σε απευθείας σύνδεση με την χώρα του Αγκαλίτσα.
Σε δεύτερη ανάλυση, το ραδιόφωνο είναι μεγάλος πειρασμός, αλλά πρέπει να ξέρεις πότε και γιατί και αν αξίζει τον κόπο (έτσι που ‘γιναν τα ερτζιανά) να ενδώσεις…