Ντάι Χαρντ στα δελτία ειδήσεων - ΤΥΦΛΑ ΝΑ ΄ΧΕΙ Η ΜΑΝΤΟΝΑ!

Προσωπικώς, λατρεύω τα σκυλιά του πολέμου. Τα επιβιωτικά ζώα.
Για δύο λόγους:
Πρώτον, διότι όταν τελειώνει ο «πόλεμος» αρχίζει το κλανίδι. Κοινώς, η αδιαφορία, η ανάπαυση εις τις δάφνες, συζητήσεις τύπου τι θα φάμε σήμερα και που θα βρούμε στρώμα μαλακό να κάνουμε τούφες κολασμένες.
Δεύτερον, διότι οι ορκισμένοι της επιβίωσης, σε όποιο περιβάλλον, με όποια καιρική συνθήκη – ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ!!! – θα ζήσουν!
Ντάι χαρντ, κοινώς.
Ομιλώ σοβαρώς ότι είναι οι τύποι που θα ‘θελα να έχω για «πελάτες». Ξέρουν να «ραφτούν», καθότι όταν το πετσί έχει υποφέρει ξέρει να εκτιμήσει το «ρούχο» και να κεφαλαιοποιήσει το «γαζί»... Άσε που «δείχνει» και πάνω σου.
Τέτοιου ντι εν έι φρονώ ότι είναι οι κυρίες (ειδικά) των (μονοψήφιων) δελτίων ειδήσεων.
Δε πα’ να βρέχει, δεν πα’ και να χιονίζει. Με μαλλί κοντό ή μακρύ, με σακάκι σταυρωτό ή μαρινιέρα, με φουλάρι Χερμές ή άνευ, με τούτο τον διευθυντή ειδήσεων ή με τον άλλο, δεν έχει απολύτως καμία σημασία.
Ντοντ κέαρ αν το δελτίο φλερτάρει με τις θερμοκρασίες του Κστααντ – που είναι και σικ -, ντοντ κέαρ αν θέλουν όλοι να πηδήξουν από τα παράθυρα διότι έχουν γίνει τα νεύρα τους τέντες Πριμαβέρα με τα τσαλίμια σου, ντοντ κέαρ γενικώς... Είσαι μια σταρ, τύφλα να ‘χει η Μαντόνα.
Άσε τον παλιόκοσμο να λέει ότι σε «φεύγουν».
Άσε και τις τηλεκριτικούς να χύνουν χολές στα πατώματα της εργοδοσίας σου.
Άσε και τα παραθυροκρουσμένα σου να λένε τριανταμίες κορωνάτες.
Ο σταθμός θα βγάζει δελτία τύπου παινεύοντας το «μακροχρόνιον της συνεργασίας» σας και θα διαρρηγνύει τα ιμάτια του πως αν δεν ήσουν εσύ θα εξέλειπε η αξιοπιστία απ’ το κανάλι.
Λιβ εντ λετ ντάι εντ νάθινγκ μορ του σέι!
Αμέ! Τι πειράζει αν ο Παναγιωτόπουλος από το Mega κατάφερε να «χτίσει» την Όλγα Τρέμη (και τον Νίκο Στραβελάκη) στην κορυφή;
Τι κόφτει αν κάποιοι από τους σχολιαστές στα παράθυρα δεν τα πολυβγάνουν πέρα με το Σκοπιανό και έχουν...αδιαβασιές;
Ο κόσμος θα καεί και εσύ φυσικά δεν θα τον ξαναφτιάξεις σε τρεις μέρες, αλλά θα βγεις από τις φλόγες με τη βλεφαρίδα τούρλα, τη μούρη μπουμπουκιασμένη σαν να έκλεισες 8ωρο σε Σπα, το Λουί Βιτόν ταγέρ ατσάκιστο και το Τζίμι Τσου στο ύψος του!
Μετά απ’ όλα αυτά – κι άλλα τόσα – είναι δυνατόν να μη σε φθονεί η κάθε μαραγκιασμένη που θα ‘δινε το ένα της χέρι για να ‘χε την τύχη σου;
Δεν θέλω χαζά! Εννοείται!
Εδώ θα εξόντωνες μοναχή σου 150.000 Βιετκόνγκ και θα κωλώσεις στην τηλεοπτική σαλάτα που σερβίρεται κάθε βράδυ στις 8 με 18 γεύσεις ντρέσινγκ;
Έλα χρυσό μου και έχουμε και δουλειές!

Υστερόγραφο 1.: Ο κολλητός μου σήμερα το πρωί φόρτωσε την τηλεόραση του σε ένα παλιατζίδικο τρίκυκλο και την ξεφορτώθηκε («Άσ’ τα διάλα πια!»). Άι εμ νοτ τζόουγκινγκ. Αφορμή τα χθεσινά δελτία ειδήσεων με τις αλλοπρόσαλλες λινκιές από το Βουκουρέστι. Στο Μega μιλούσαν για σφαλιάρα του Καραμανλή στον Μπους και στον Alpha δεν είχαν αποφασίσει αν ασκήθηκε Βέτο ή όχι. Είδε κι απόειδε και τη σιχτίρισε την παντέρμη (και πανάρχαια) Μπραντ.

Υστερόγραφο 2: Έλαβα δύο μέιλ που μου ζητάνε να... «γαζώσω» επί του θέματος “bloggers στο ραδιόφωνο”, αλλά δεν…εμπνέομαι.
Διότι, η θεωρία είναι γοητευτική, αλλά η πρακτική εφαρμογή...απογοητευτική. Σα να ‘χεις κάνει σούπερ γουάου φόουν σεξ με κάποιον περί τις 4.000 φορές (!) κι όταν αποφασίζεις να βρεθείτε βιζαβί κι απεναντίας να είναι ο Χαχανούλης απ’ το Στρουμφοχωριό σε απευθείας σύνδεση με την χώρα του Αγκαλίτσα.
Σε δεύτερη ανάλυση, το ραδιόφωνο είναι μεγάλος πειρασμός, αλλά πρέπει να ξέρεις πότε και γιατί και αν αξίζει τον κόπο (έτσι που ‘γιναν τα ερτζιανά) να ενδώσεις…