Γράμμα από την Αιδηψό

Από τη χώρα της μουρλής γριάς, του αυχενικού και της ποδάγρας, την τιμημένη Αιδηψό, σας στέλνω τα φιλιά μου!!!
Έχω κάνει τρελό παρεάκι με κυριούλες τρεις: η μια μουστακαλού, η άλλη με μαλλί φλαμπέ και κοραλλί κραγιόν κι η τρίτη η καλύτερη, τρελή οπαδός του «πέρδεσθαι όπου βρείτε!».
Περνάμε ζάχαρη, σας λέω, εγώ και οι γριές – τύφλα να ‘χει το πιο ορκισμένο ξεκώλι της Μυκόνου – μόνο που εκεί κατά την ενάτη νυχτερινή το διαλάμε, γιατί έχουμε και τα αρθριτικά μας, μην τα ξαναλέμε αυτά!
Το πρωί τσακωνόμαστε για το αν θα δούμε «Ρετιρέ» στο Μέγκα ή Άγκλι Μπέτι στον Αντέννα.
Το μεσημέρι αυτές χώνονται μέχρι το λαιμό στην άμμο και εγώ διαβάζω μετά μανίας Χαλόου – ας ειν’ καλά το Λυμπερέϊκο που νοιάζεται για τη μόρφωση μου.
Ενίοτε τις πιάνει η νοσταλγία («Θυμάσαι πόσο τον είχε ο μακαρίτης;») και κάποιες φορές μουτζοπιάνονται για το αν η Μελέτη ήταν καλή επιλογή για το δελτίο του Σταρ ή αν έπρεπε να πάει κατά ΣΚΑΪ μεριά για να στανιάρει η πχιότητα μέσα της.
Βέβαια, το γκραν σουξέ ακούει στο όνομα Μιχάλης Ναλμπάντης («και μαραμένες γριές ανασταίνει»), ενώ ομοφώνως τα γριάδια αναμένουν με αγωνία:
Α) Την θεαματική εμφάνιση της Εύης Βατίδου ως δημοσιογράφου
Β) Την θεαματική εμφάνιση της Κατερίνας Παπουτσάκη ως… Αλίκης
Εκεί κατά το απόγευμα «σφαζόμαστε» για το αν θα δούμε Μπέβερλι Χιλς στον Άλφα, 50 – 50 στο Μέγκα ή λαλημένο Ντετέκτιβ Μονκ στο Σταρ.
Έχω να πω δε, ότι καλύτερα να «σκοτωνόμαστε» για τέτοια ζητήματα, παρά να με ρωτάνε αν ράβω φορέματα με ζαπονέ μανικάκι που ήτο της μοδός το 1920…
Κατά τις 8 – και αν δεν έχουμε ξεχάσει κάποια θαμμένη στην παραλία - στήνουμε ένα ποκεράκι.
Με μαδάνε για κανά μισάωρο (ποντάρουμε σε είδος, ό,τι έχει η καθεμιά: η Φωφώκα τη συλλογή με τις μασέλες, η Νανάκα {όχι η γνωστή} τη συλλογή με τα πιεσόμετρα, η Αμφιάλη τις σκελέες του μακαρίτη, κι εγώ τη συλλογή με τις σακοράφες) και εκεί κατά τις 9, 9.30, κλείνει το… παρθεναγωγείο, τα κοριτσάκια πέφτουν για νάνι (του Χάρου μη με δίνεις!!!).
Αυτή είναι η ώρα μου: κολοβαρώ ποικιλοτρόπως μέχρι τις δώδεκα παρά, οπότε και μπορώ να δω με την ησυχία μου την ξυνοκάβαλη ανακρίτρια Μπρέντα Τζόνσον, που αλλού;
Στο ευλογημένο Σταρ! Που να μας κόβει ο Θεός νύχια και να δίνει σειρές του Μαλέλλη, γιατί οι άλλες κανάλες μας ψόφησαν με τις επαναλήψεις, την καταδίκη μου, γαμώ!

Πι Ες Ουάν: Εννοείται ότι κάνω πλάκα, διότι με πιάσανε οι νοσταλγίες μακριά από το κοπτοραπτείο!

Πις Ες Του: Εξακολουθώ να λέω ότι θα γυρίσω εκεί μετά τον 15αυγουστο. Απλώς βρήκα ίντερνετ καφέ – ας ειν’ καλά οι γριές – και τώρα καθυστερώ τον μαγαζάτορα που θέλει να κλείσει κι ετοιμάζεται να βουτήξει τη σκούπα και να με πάρει στο κυνήγι.

Πις Ες Θρι: Α, και προς Θεού, μην ακούω γελοίες απορίες, του τύπου "πως φτάσαμε μέχρι εδώ" και "σε τι κοινωνία ζούμε". Και φυσικά αναφέρομαι στα περιστατικά Μυκόνου και Σαντορίνης. Όταν κάθε μέρα με ταϊζεις αίμα και σάρκα από την πρώτη σου σελίδα, όταν βάζεις τον κάμεραμαν σε ρόλο χασάπη να κόβει παρουσία μου τη σπαλομπριζόλα, εννοείται ότι αυτό που θα καταλήξει στην τουαλέτα δεν θα είναι... χορταράκια του βουνού. Ξύπνα, ευλογημένε!

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: usera.imagecave.com