Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

Κουλ

(Κάζο 1ο – Υγρές νύχτες – και μέρες…)

«Θα μείνω κουλ». Αυτό είπα φωναχτά και σχεδόν με έπεισα (είμαι καταφερτζού, η ρουφιάνα). Διότι δεν ήταν το σύσκατον της διαρροής. Δεν ήταν ότι τα πατάρια, οι τοίχοι, το δωμάτιο, η ντουλάπα (αχ, φορεματάκια, παπουτσάκια, τσαντάκια) είχαν γίνει μια μουχλέ αηδία. Ήταν ότι όλα αυτά μαζί με 10 στοίβες βιβλία, υφάσματα, κέρατα, τζάτζαλα, μάτζαλα έπρεπε να αλλάξουν θέση {εδώ και τώρα!}, για να διασωθούν. Και να μετακομίσουν παντού: πάνω στον κρεβάτι, πάνω στον καναπέ, πάνω στο κεφάλι μου, στο σαλόνι, σα σκατά μες τη μέση!
Αδιαφορούμε για το γεγονός ότι γνωρίζω που βρίσκεται και η τελευταία βελόνα του σπιτιού μου.
Προσπερνάμε το γεγονός ότι αν ένα περιοδικό είναι τοποθετημένο στραβά, «παίζει» και να μην κοιμηθώ (εκτός κι αν μιλάμε για σύνεργα της δουλειάς, οπότε αλλάζει το πράμα, αλλά ναι, είμαι η χαμένη αδελφή του Μονκ).
Έχουμε χεσμένη την πιθανότητα σοβαρού κατάγματος – το οποίο γλιτώσαμε – για όσες μέρες (και ήταν πολλές!!!) όλο αυτό το γιουσουρούμ σερνόταν μεσ’ τα πόδια μας.
Αλλά μετά την επίσκεψη του δυσεύρετου υδραυλικού με το γνωστό χαμηλοκάβαλο παντελόνι και τον μισό κώλο έξω, την επίσκεψη του ελαιοχρωματιστή με το τσιγαράκι στο στόμα και τα φύλλα ντουλάπας, πόρτα κουζίνας και μπάνιου να χάσκουν επί 20ημερο ανοιχτά, ε, η κατάθλιψη ήταν ένα βήμα έξω από την πόρτα μου.

(Κάζο 2ο – Περικοπές, χαχα, από τί;)

«Θα μείνω κουλ». Το είπα από μέσα μου, αλλά δεν με έπεισα… Το λογιστήριο της ημι-εργασίας μου ήτο κατηγορηματικό. Περικοπές. Κι όταν από μισά λεφτά μισής δουλειάς σου κόβουν σχεδόν τα μισά, τι μένει; Τα μαθηματικά ποτέ δεν ήταν το δυνατό μου σημείο, αλλά αυτό το κατάλαβα. Τι το κατάλαβα; Το έχω κάνει κτήμα μου και ετοιμάστε μου έδρα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να φωτίσω κι άλλους διψώντες για μάθηση. Αποχωρώ από το λογιστήριο, με μάτι κόκκινο μπαρμπουνί, χτυπάω δύο παγωτά ατακαριστά μπροστά στις μοντέλες της ρεσεψιόν που ήδη με θεωρούν τελειωμένη κατάσταση και με λίκνισμα ρωσίδας χορεύτριας εγκαταλείπω το κτήριο. Στη γωνία κοντοστέκομαι, ζυγίζω αν πρέπει να γίνω εντελώς ξεφτίλα κλαίγοντας και ουρλιάζοντας, αλλά από το δίλημμα η μούρη μου πρέπει να θυμίζει κάτι από πολλά θρίλερ μαζεμένα, οπότε βλέπω τους Πακιστανούς να αλλάζουν πόστο σιωπηλά και να μεταφέρουν τα καθαριστικά τους στο αντίθετο ρεύμα.
Καλωσήρθες, Προζάκ. (Ή να μη σε πάρω ακόμη;).

(Κάζο 3ο – Γούρι – γούρι / Ας πιάσει κάποιος το κωλόπουλο, πλιζ…)

Με ύφος «δεν τρέχει τίποτα. Είμαι ακόμη κουλ» βολοδέρνω σε εμπορικό δρόμο – ούτε που θυμάμαι ποιον – μετά του ετέρου δυομίσεως που θέλει να κάνει χρήση των εκπτώσεων. Στο κατάστημα ανδρικών ειδών, όπου έχει τσακώσει την καλή την προσφορά, σπρωγμένη από, ποιος ξέρει ποια άγνωστη δύναμη, κοιτάζω κάτω απ’ το πηγούνι μου και το βλέμμα μου συναντά στρογγυλοκαθισμένη στο γιακαδάκι του φορέματος μου μία πράσινη κουτσουλιά. {Πότε πέρασε το γαμόπουλο, πότε την αμόλησε, πόση ώρα κυκλοφορούσα μ’ αυτή την αηδία επάνω μου, ούτε που κατάλαβα}. Είναι η στιγμή που ούτε δείχνω ούτε είμαι κουλ. Ζητάω απ’ την υπάλληλο χαρτομάντιλο, τουαλέτα, νερό, απολύμανση, κάτι επιτέλους που θα βγάλει αυτή την πράσινη αηδία από πάνω μου! Εισπράττω βλέμμα πηχτού οίκτου, οδηγούμαι σε τουαλέτα με βρύση που ΔΕΝ έχει νερό και βολεύομαι με αφυδατωμένο μωρομάντιλο. Από μέσα μου φαντάζομαι επαναληπτικές κυνηγετικές καραμπίνες, με πολλά φυσίγγια και καρυδώματα απείρου κάλλους κάθε δεκοχτούρας που κινείται σε απόσταση χιλιομέτρου. Συγκρατούμαι, διότι θυμάμαι ένα προς ένα τα παθήματα του Κογιότ που ήθελε να ξεπουπουλιάσει το άθλια κωλόφαρδο Μπιπ-Μπιπ.
Δεν ξέρω αν το ανέφερα, αλλά δεν είμαι κουλ.
Από προχθές κυκλοφορώ με ντετόλ, ζεβασόφτ, απολυμαντικό μιας χρήσης. Σέβομαι απολύτως σύμπασες τις υδρορροές της γειτονιάς, μαζί με τους σπασμένους θερμοσίφωνες και επ’ ουδενί θέλω σχέση με λογιστήρια.
{Φέρε τώρα το Προζάκ και τσίμπα κι ένα ταβοράκι. Δεν θα τα πάρω (ακόμη) αλλά μου κάνει καλό να ξέρω ότι είναι κάπου μέσα στην τσάντα μου}.


Αστερίσκος {ένας και σημαντικός}

** Λύκε μου, δεν σε φοβάμαι. Εδώ έβαλες κάτω άλλα κι άλλα, εδώ θα κωλώσεις;


ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: hubpages.com

22 σχόλια:

roula karamitrou είπε...

Μειδίαμα θεραπευτικόν ταμ για την ώρα...ας πιάσει κάποιος το κολόπουλο πλίζζζζζ...αν ήταν πρωί θα ταν σίγουρα καρκαριστό το γέλιο

Εξαιρετικό το τρουά πιες σας, κυρία μου :)

roula karamitrou είπε...

...και μου δωσες και πάσα για διόρθωση...σε σκατί, γεια στα δαχτυλάκια σου κοπέλα μου :)

Coco είπε...

καλύτερος πάντως ο υδραυλικός
από τον οδοντίατρο
υπογραφή: μέλος του κλαμπ των τελειωμένων παγωτοφάγων
(σοκολάτα μόκα φράουλα μαστίχα)

Swell είπε...

Σε βλέπω στο τέλος να γράφεις το Ροβινσώνα Κοπτοραπτού. Καλημέρα!

agrampelli είπε...

Παρά τα όσα τράβηξες,εγώ εσένα δεν σε φοβάμαι!
πιάσε ένα φιλί πρωινό!
καλημέρες...

Artanis είπε...

Αχ ψυχή μου σε νιώθω...Ψυχραιμία...
(Πάντως καλού-κακού αν βρείς τον τόπο και το χρόνο, πάτα κανα φωναχτό μπινελίκι σε πολλά ντεσιμπέλ...Είναι διαπιστωμένο οτι σε "ισιώνει"...
Αλάνθαστη μέθοδος...
Άντε, σε φιλώ...
Και καλημέρα...

dsquared είπε...

Se exese pouli? Kale goyri, goyri einai. Na deis, apo toude kai sto exis 8a soy pane ola deksia.
din

Sophia Kollia είπε...

αχ μωρε! Λυπάμαι πολύ και συμπονώ, αλλά τι βγαίνει? Υπομονή.
Καλημέρα

HELIASTER είπε...

Από επιστημονικής άποψης υποφέρεται από το σύνδρομο της "ατυχιματίτιδας" το οποίο παρασιάζεται πολλάκις σαν μια στοιβάδα δυσλειτουργιών και αρνητικών εκβάσεων πάνω εκεί που κάνουμε πως δεν το περιμένουμε.Προφανώς έχτε υποστεί μια αναταραχή του chi σας σε σύγκλιση με την αίσθηση του ότι κάτι δεν πάει καλά τον τελευταίο καιρό.
Ιατρική συμβουλή ,αγνοήστε το και ενάντια σε οποιαδήποτε άλλη προσδοκία κατευθυνθείται για διακοπές,αποφύγετε επαφές με άτομα που δεν συμπαθείται γιατί κάτι ξέρεται εσείς και διαλογιστείται πάνω στην επίγευση του ούζου (αν και δεν σας αρέσει) με το χταποδάκι,αναθέστε τις δουλειές που έχετε σε έναν Κινέζο που δεν ομιλεί την Ελληνική και΄παραπεμψτε όποιον σας χρειάζετε για οποιαδήποτε δουλειά η συννενόηση σε αυτόν και θα δείτε την διαφορά...
Μην ανυσυχείται για τα πετούμενα ,το είδος μας θα κυριαρχήσει όπως πάντα και δεν θα μείνει κολυμπιθρόξυλο απ`αυτά...
Φιλικούς χαιρετισμούς...

ΖΙ.ΖΑ είπε...

Μη σκας κουκλί μου.
Εχει η ζωή γυρίσματα.
Που ξέρεις; Ίσως το κωλόπουλο κάποια στιγμή βρεθεί στο έλεος σου....

tantoguanto είπε...

Ναι γαμώ τους παλιό απατεώνες τους υδραυλικούς που σου έρχεται όπως είναι σκυμμένοι με την κωλοτρυπίδα σε κοινή θέα να τους χώσεις τον κάβουρα και να δούνε τον Χριστό φαντάρο...!
Καλημέρα μοδιστρούλα και ότι καλύτερο!

Ταχυδρόμος! είπε...

Καλημέρα! Μας τρέλανες, keep on rocking!

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

Μέτρα μέχρι το 10 φωναχτά! Και κατάπιε το ταβόρ, το Προζάκ άστο για αργότερα... (έ όχι δα.. πλάκα κάνω)
Έλα υπομονήήήή... όλα περνάνε και μετά γελάμε... με τις ιστορίες μας!

Πάρε φιλί μεγάλο και δυνατό και ένα πακετάκι "σταρχιδόλ" των 500mg και όλα θα πάνε "ζάααχαρηη"!!

Unknown είπε...

Ματόχαντρα, αγιασμός (μη σου πω και εξορκισμός του σπιτιού) από τον τάπερ της γειτονιάς και άμεση απομάκρυνση από την Αθήνα σε μέρος τροπικό και εξωτικό για τουλάχιστον 10 μέρες!

monahikoslikos είπε...

Μωρέ κι εγώ δεν σε φοβάμαι αλλά είδες τι ζόρι έχει κάθε κωλοκατάσταση...
Πάντως πραγματικά απορώ πως και παραμένεις κουλ ορισμένες φορές.

ΣΑΝ είπε...

βρε κοπτοραπτούλα! δες και την καλή πλευρά!
πρώτον, το σπίτι σου και αρκετά από τα πράγματά σου κάναν μπάνιο κι αυτά! γιατί καλοκαιράκι είναι, κι αυτά καρδούλα έχουνε..
όσο για την κουτσουλιά, τρελό γούρι! και ξέρεις έ.. όσο πιο κοντά στο στόμα, τόσο το μεγαλύτερο το γούρι λένε.. αχ να μου έπεφτε μια κουτσουλιά!!

(τελικά κάτι ξέρει η μαμά που με πρήζει να κλείνω την παροχή νερού όταν φεύγω διακοπές! έ, κάααποιες φορές, έχει δίκιο κι αυτή..)

πσστ.. κάτω τα χέρια από το πουλάκι ε!! φιλιά!!

u-hoo / giannis kafatos είπε...

kουράζ φιλενάς, κουράζ!
με τόσα που πέρασες τι να σου πω τώρα εγώ για το στυλ που μας τα περιέγραψες!
κουράζ, + αϊ αμ στεντινγκ μπάι γιου!

Ανώνυμος είπε...

kopelia mi skaniazeis. yparxoun kai xeirotera. afou mporeis kai kaneis plaka paei na pei oti thn paleveis akomi opote ola tha gianoun. tha deis!

Side21 είπε...

Cool baby ...
Coooooooooolll !!!

Άσε τα ταβόρ και τράβα για ...
καμιά βουτικά στη θάλασσα !!!
Εύχομαι να μείνουν όλα στον αφρό ...

Tzeve είπε...

μη ξεχνάς πως οι κουτσουλιές σημαίνει και καλοτυχία...

έτσι λέμε για να απαλύνουμε τη πίκρα από τη κουτσουλιά...

φιλάκια πολλά

Ανώνυμος είπε...

ανιψια σε παρακαλω βαλε μια απο αυτες τις παπαριες να ξερω ποτε αναρτασαι!
σε χανω στο χω ξαναπει και δεν μαρεσει καθολου.
Προζακ και Ταβορ μαζι μωρη?
και δεν επινες κανα τσιγαρο καλυτερα!

KitsosMitsos είπε...

Το Πρόζακ απόθανε, υπάρχουν και νεοτεροκαλύτερα.
Αφού επέζησες, πάει να πει ότι το εγκεφαλικό το αποκλείουμε. Πάμε γι άλλα.