Σ'τα λεγα ρε γιαγιά να μη βλέπεις τηλεόραση (και να μην έρχεσαι στο φασονατζίδικο)...

Πως το παθαίνεις το εγκεφαλικό; Ρωτώ. Θέλω να πω, τη σακουλεύεσαι ότι έρχεται, έτσι δεν είναι;
Η βάβω μου πάλι, σαν το σκυλί στ’ αμπέλι θα πήγαινε.
Γιατί αν και σοφή, δεν ξέρει ότι δεν υπάρχει πλαφόν στη μαλακία.
Ανοίγει την τηλεόραση, χωρίς να ‘χει πάρει χάπι.
Έρχεται βόλτες στο φασονατζίδικο, κάθεται δίπλα στον κοπτοράπτη κι ακούει τις ξετσίπωτες τις πελάτισσες μου, χωρίς να μετρήσει πρώτα την πίεση.
Το ‘χα δει εγώ το όνειρο από την Κυριακή.
Το χειλάκι της γιαγιάς είχε αρχίσει να στραβώνει από την ώρα που ξεκίνησε το έγκριτο δελτίο του Alter.
Στο ένα «παράθυρο» ο Νίκος Καραχάλιος, υπεύθυνος πολιτικού σχεδιασμού της Νέα Δημοκρατίας.
Στο άλλο «παράθυρο» ο Giorgos Liagas, γνωστός – μέχρι ψες – παρουσιαστής του δελτίου του Star (σημερινός υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ στην τιμημένη Λάρισα).
Ο πρώτος, γραμματιζούμενος άνθρωπος αρχίζει να αναλύει ότι ο «Γιωργάκης» και ο «Κωστάκης» είναι δύο νεαροί που έχουν δώσει ραντεβού σε ένα παγκάκι με μια κοπέλα που τη λένε «Ελλάδα».
(Σε αυτό το σημείο η γιαγιά τσεκάρει το ακουστικό της, αλλά επειδή το κάνει συχνά δεν δίνω σημασία)…
Και ο δεύτερος, ψηλός και άπειρος, τον κοντράρει εξηγώντας του, γιατί η κοπέλα δεν πρέπει να κάτσει «εκεί» και πρέπει να κάτσει «εδώ».
Βλέπω τη γιαγιά να «φωσφορίζει» από τη φούρκα της.
«Ακούς πομπές, τσουπί μουουου; Τις κιλότες μας θέλουν…», φωνάζει.
Κατεβάζω ταχύτητες, βουτάω το πιεσόμετρο και ταυτοχρόνως, κλείνω την τηλεόραση γιατί η γιαγιά θα τη δώσει τη μαγκουριά, αλλά ο Liagas δεν θα τη νιώσει. Μόνο η τηλεόραση μου.
Η πάρεση δεν υποχωρεί κι αρχίζω να φοβάμαι, διότι η γιαγιά με ρωτάει αν φυτεύονται κώλοι στις παραλίες.
«Που σου ήρθε;», τη ρωτάω και μου απαντά ρετάροντας: «Α, δεν θα αναλάβει ο κ. Λιάγκας τον τομέα περιβάλλοντος;».
Στα καπάκια, τη Δευτέρα, μου ‘ρχονται τα νούμερα της ΑΒΓ (λέγε με και Agb) και αντιλαμβάνομαι ότι έχω υποπέσει στην αμαρτία της βασκανείας. Τα μάτιαξα τα κορίτσια. Πρώτη η Τρέμη, τέταρτες η Μάρα με την Έλλη.
Από κοντά και η γιαγιά. Η πάρεση – πάρεση, αλλά τα αυτιά της χωνιά.
Την Τρίτη πια με πάει πατητά. Δε με φτάνει η δουλειά στο φασονατζίδικο, η γιαγιά θέλει να ‘ρθει μαζί κι η πρώτη πελάτισσα – την τύχη μου την άρρωστη – μας προκύπτει φαν του Δημήτρη Αβραμόπουλου.
«Που δεν ξέρεις πόσο τον πείραξε που έβαλαν τον Αβραμίδη από πάνω του, ντάρλινγκ…».
Άντε τώρα δηλαδή να εξηγήσεις στην κολωνιακώτισσα ότι το γιώτα από το όμικρον το χωρίζουν μια μούτζα – πέντε δηλαδή – γράμματα της αλφαβήτου. Εδώ δεν το κατάλαβε κοτζαμάν υπουργός…
Η γιαγιούλα στο σκαμπό της είχε πάρει περίεργη κλίση, αλλά υπέθετα ότι έσκυβε για να ακούσει καλύτερα. Εκεί μάλλον «παίχτηκε» και ο ντουβρουτζάς της αγαπημένης μου γραίας.
Χωρίς χάπι – και ενώ η πελάτισσα μιλούσε με Ρηγίλλης – η γιαγιά έμαθε σε χρόνο μηδέν ότι: α) ο Γιάννης Κουρτάκης, δημοσιογράφος για όσους δεν χρωστούν να ξέρουν, θα βρεθεί στο πλευρό του Καραχάλιου (του κυρίου με το παγκάκι που λέγαμε…) στο Γραφείο Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝουΔου, β) ο Μάκης Γιομπαζολιάς – άνευ συστάσεων- κατεβαίνει με το ΠΑΣΟΚ, γ) ο Αχιλλέας Καραμανλής ξα-να-κα-τε –βαί- νει! Ντου γιου μπιλίβ ιτ; δ) η Ηρώ Πέτσα θα έχει βασικό ρόλο τη νύχτα των εκλογών στο studio της ΕΤ-3 (χιρ κάμς δε πέιν, μιλάμε) και ε) ο Λάλας θα κάνει μία πολιτική εκπομπή για… νέους στο Star.
Συγνώμη κιόλας, αλλά με τέτοιο ανεμορούφουλα θα το πάθω εγώ το εγκεφαλικό, η γριά θα γλίτωνε;