Τι συμβαίνει, όταν κλείνει ένα περιοδικό; Μια εφημερίδα; Ένα ραδιόφωνο; (Κανάλι δε λέω, γιατί εκεί γίνεται του Κουτρούλη...).
Πόσοι πονάνε; Πραγματικά. Γιατί υπάρχει και ο πόνος της τσέπης του εκδότη, ο οποίος είναι σεβαστός, αλλά μέχρι εκεί.
Κάθε φορά που διαβάζω ένα σπουδαίο ή ένα κατάπτυστο κείμενο κάπου, έχω την τάση να σκέφτομαι: Πόσο έκλαψε ο δημοσιογράφος για να δημοσιευθεί το κείμενο του σ’ αυτή τη μορφή; Πόσες «κόντρες» άντεξε το συγκεκριμένο κείμενο πριν δημοσιευθεί; Πόσα χέρια το... «πείραξαν», το «έκοψαν», το «έραψαν», το «διόρθωσαν»; Πόσο... απλήρωτος ή κακοπληρωμένος είναι και όμως μπορεί να γράφει αυτά που γράφει; Ή ακόμη παραπέρα πόσα μπορεί να πήρε για να γράφει αυτά που γράφει; Μήπως είναι το τελευταίο του κείμενο και μετά απελπισμένος... παραιτηθεί; Ή μήπως πάρει «αέρα» το... βρακί του και μετά το δημοσίευμα νομίζει ότι κυβερνά τον κόσμο;
Φυσικά, μπορεί και να μη συμβαίνει τίποτα απ’ όλα αυτά. Να διαβάζω ένα κείμενο ανάμεσα σε τόσα άλλα, την ώρα που το λεωφορείο με πηγαίνει στο «κοπτοραπτείο».
Απλώς από συνήθεια, όπως πιάνω τα «υφάσματα» και αντιλαμβάνομαι αν πρόκειται για τεριλέν ή για τσίτι, προσπαθώ – καμιά φορά – να «νιώσω» πως γράφτηκε ένα κείμενο. Αλλά αυτά είναι για τους εξπέρ, όχι για τις κοπτοραπτούδες.
Οι οποίες δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί:
- την Παρασκευή ανεστάλη η έκδοση ενός γυναικείου περιοδικού με ιστορία στον Τύπο. Η «Γυναίκα» τον άλλο μήνα δεν θα είναι στα περίπτερα. Εκτός κι αν προκύψει καμιά τρελή σύμπραξη
- ο Τάκης Καμπύλης παραιτήθηκε από τον «Ελεύθερο Τύπο». Προφανώς, όταν άφηνε το «Βήμα», δεν φανταζόταν το σύντομο του πράγματος. Ούτε ότι θα ακολουθούσε τα χνάρια των Σμαϊλη και Μαντέλα, που είχαν προηγηθεί
- άλλοι φεύγουν, άλλοι έρχονται. Την πόρτα (του «Πρώτου Θέματος») έκλεισε οριστικά πίσω του ο Παντελής Ζαγοριανίτης. Για να πάει εκεί απ’ όπου έφυγε ο Τάκης Καμπύλης. Στον «Ελεύθερο Τύπο».
- ομοίως την πόρτα της «Καθημερινής» έκλεισε πίσω του ο Δημήτρης Παπαδοκωστόπουλος. Για να αναλάβει τη διεύθυνση της «Ισοτιμίας».
- νέο λάιφ στάιλ περιοδικό μόδας μελετά εκδοτικός όμιλος. Προφανώς διέκρινε την ανάγκη της ελληνίδας για λίγα ακόμη σκουτιά, παπούτσια, κραγιόν, συμβουλές για επιτυχημένη... παστάδα.
Τέλος. Το παραβάρυνα. Αλλά προσδοκώ σε καινούριο συκώτι αύριο, μεθαύριο και κυρίως το βράδυ των εκλογών. Εκεί θα έχουμε όλοι δικαίωμα στο γέλιο. Τα κανάλια θα έχουν από το πρωί βαριετέ και...ανάλαφρο πρόγραμμα. Εκεί προς την Παρασκευή θα βγάλω πατρόν για το διήμερο.
Καλές αποφάσεις!
Πόσοι πονάνε; Πραγματικά. Γιατί υπάρχει και ο πόνος της τσέπης του εκδότη, ο οποίος είναι σεβαστός, αλλά μέχρι εκεί.
Κάθε φορά που διαβάζω ένα σπουδαίο ή ένα κατάπτυστο κείμενο κάπου, έχω την τάση να σκέφτομαι: Πόσο έκλαψε ο δημοσιογράφος για να δημοσιευθεί το κείμενο του σ’ αυτή τη μορφή; Πόσες «κόντρες» άντεξε το συγκεκριμένο κείμενο πριν δημοσιευθεί; Πόσα χέρια το... «πείραξαν», το «έκοψαν», το «έραψαν», το «διόρθωσαν»; Πόσο... απλήρωτος ή κακοπληρωμένος είναι και όμως μπορεί να γράφει αυτά που γράφει; Ή ακόμη παραπέρα πόσα μπορεί να πήρε για να γράφει αυτά που γράφει; Μήπως είναι το τελευταίο του κείμενο και μετά απελπισμένος... παραιτηθεί; Ή μήπως πάρει «αέρα» το... βρακί του και μετά το δημοσίευμα νομίζει ότι κυβερνά τον κόσμο;
Φυσικά, μπορεί και να μη συμβαίνει τίποτα απ’ όλα αυτά. Να διαβάζω ένα κείμενο ανάμεσα σε τόσα άλλα, την ώρα που το λεωφορείο με πηγαίνει στο «κοπτοραπτείο».
Απλώς από συνήθεια, όπως πιάνω τα «υφάσματα» και αντιλαμβάνομαι αν πρόκειται για τεριλέν ή για τσίτι, προσπαθώ – καμιά φορά – να «νιώσω» πως γράφτηκε ένα κείμενο. Αλλά αυτά είναι για τους εξπέρ, όχι για τις κοπτοραπτούδες.
Οι οποίες δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί:
- την Παρασκευή ανεστάλη η έκδοση ενός γυναικείου περιοδικού με ιστορία στον Τύπο. Η «Γυναίκα» τον άλλο μήνα δεν θα είναι στα περίπτερα. Εκτός κι αν προκύψει καμιά τρελή σύμπραξη
- ο Τάκης Καμπύλης παραιτήθηκε από τον «Ελεύθερο Τύπο». Προφανώς, όταν άφηνε το «Βήμα», δεν φανταζόταν το σύντομο του πράγματος. Ούτε ότι θα ακολουθούσε τα χνάρια των Σμαϊλη και Μαντέλα, που είχαν προηγηθεί
- άλλοι φεύγουν, άλλοι έρχονται. Την πόρτα (του «Πρώτου Θέματος») έκλεισε οριστικά πίσω του ο Παντελής Ζαγοριανίτης. Για να πάει εκεί απ’ όπου έφυγε ο Τάκης Καμπύλης. Στον «Ελεύθερο Τύπο».
- ομοίως την πόρτα της «Καθημερινής» έκλεισε πίσω του ο Δημήτρης Παπαδοκωστόπουλος. Για να αναλάβει τη διεύθυνση της «Ισοτιμίας».
- νέο λάιφ στάιλ περιοδικό μόδας μελετά εκδοτικός όμιλος. Προφανώς διέκρινε την ανάγκη της ελληνίδας για λίγα ακόμη σκουτιά, παπούτσια, κραγιόν, συμβουλές για επιτυχημένη... παστάδα.
Τέλος. Το παραβάρυνα. Αλλά προσδοκώ σε καινούριο συκώτι αύριο, μεθαύριο και κυρίως το βράδυ των εκλογών. Εκεί θα έχουμε όλοι δικαίωμα στο γέλιο. Τα κανάλια θα έχουν από το πρωί βαριετέ και...ανάλαφρο πρόγραμμα. Εκεί προς την Παρασκευή θα βγάλω πατρόν για το διήμερο.
Καλές αποφάσεις!
ΥΓ.: Τάξτε μου: Ποιοι ξεκινάνε ραδιόφωνο τη Δευτέρα;
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: byanyother.com
9 σχόλια:
Χαίρομαι που για τις φωτογραφίες που χρησιμοποιείς γίνεται αναφορά σε πηγές, πράγμα που δεν γίνεται συχνά τόσο σε γνωστά και δημοφιλή blogs όσο και σε κανονικά sites...μπράβο
Φορτισμένο ποστ,πολυ φορτισμένο. Τί επάγγελμα κι αυτό.Κοσμος παει κι ερχεται . Καμπυλης, Μαντέλας ερχονται κατα δω, ακουσα
ριτς
Τι να σου τάξω γλυκειά μου για αυτούς που ξεκινάνε ραδιόφωνο τη Δευτέρα που τους είδα στη βιτρίνα στο άλλο σου μαγαζί;
Όσο για τα υπόλοιπα μη στενοχωριέσαι, όταν κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή κι όταν κλείνει ένα περιοδικό ανοίγει ένα άλλο.
Πάντα κάτι καινούργιο γεννιέται στη θέση του παλιού.
Για τις μετακινήσεις των δημοσιογράφων με "δίπλωμα" διευθυντή, αρχισυντάκτη κλπ δεν σκάω. Την κάνουν τη μπάζα τους από στάση σε στάση.
Τους υπόλοιπους κλαίω που χτυπάνε δωδεκάωρα στα κοπτοραπτεία για ένα κομμάτι ψωμί.
@ Ανώνυμος:
Να 'στε καλά! Καλημέρες!
@ Ριτς:
Α, αυτό κι αν είναι είδηση, Ριτσάκι, γλυκό μου!
@ monahikoslikos:
Δε στενοχωριέμαι για τους τιτλούχους, Λύκε μου. Απλώς καταγράφω τις κινήσεις τους. Για τις κοπτοραπτούδες σκάω. Αλλά γι' αυτές ετοιμάζω αφιέρωμα στα προσεχώς! Καλημέρες και καλή δύναμη!
Καλημέρα Κοπτοραπτού,
Τι είναι τα "σκουτιά";
@ Swell:
Καλημέρα σου και 'σένα. Σκουτιά είναι τα ρούχα!Εκ του αρχ. σκύτος, που ήταν το... πουλόβερ ας πούμε των αρχαίων ημών. Ε, στα χωριά το σκύτος το κάνανε σκουτί (σκουτιά) και ξεμπερδέψανε!
ΥΓ.: Προς Θεού μη μπερδέψετε με τον... Άδωνι, λόγω της παραπάνω εξήγησης. Φιλιά!
"μη με μπερδέψετε" ήθελα να πω!
Αμ ιμπρέστ! Υποκλίνομαι.
Πέρα δώθε στον ΕΤ... Είπαμε Γιάννα Αγγελοπούλου, αλλά πόση παρέμβαση να ανεχτεί κάποιος στο κείμενό του. Κοπτοραπτού με ανησυχεί κάτι και θα ήθελα τη γνώμη σου. Νιώθω ότι σιγά σιγά κλείνου με έντεχνο τρόπο το στόμα του Λαζόπουλου, του επιβάλλουν φόρμες κτλ. Δεν είναι τόσο αυθεντικός, δεν ξέρω αν διάβασες αυτά στο mediablog εκεί με τον Α και την καινούρια του καμπάνια. Γιατί ρε π*** να φιμώσουμε και το τελευταίο αυθεντικό στοιχείο στην κωλο-tv?
Μαριαλένα
Δημοσίευση σχολίου