Βοήθεια, με μετράνε!

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΠΡΩΤΟ

«…
- Αγαπίτσα;
- Ε;
- Εδώ γράφει ότι είσαι άντρας!
- Πού, παιδί μου;;;
- Να, εδώ, στη δημοσκόπηση!
- …!!!
- Γράφει ότι είσαι και αριστερή, αριστερός, γουάτ έβερ, ότι είσαι ψιλοανένταχτη και έχεις προβλήματα με το πολιτικό σύστημα της χώρας!
- ;;;;;

Μπα, πανάθεμα τον δημοσκόπο μου μέσα! Είναι η στιγμή που έχω βγει από το μπαμπλ μπαθ, έχω λουστεί στην κολώνια τσιχλόφουσκα και σίγουρα ελπίζω να ακούσω καλύτερα πράγματα από το έτερον δυόμιση, από το ότι είμαι άντρας, ανένταχτος και με προβλήματα στην γκλάβα μου.
Και τσουπ ο δημοσκόπος είναι εκεί, μπροστά μου, με το μολύβι και το χαρτί στο χέρι. Για να με μετρήσει, να με καταχωρίσει, να με κατηγοριοποιήσει, για να μην πω να με τσουβαλιάσει. Όχι, για να μη ζω με τη πλάνη ότι μόνο εγώ κρατάω μεζούρα και ψαλίδι.
Θα με κόψει, θα με ράψει, θα με κατατάξει και μετά εγώ πρέπει να είμαι περήφανη που χαρτογραφήθηκα, κλασαρίστηκα και αρχειοθετήθηκα. Και έτσι είμαι λιγότερο κακιά, τρομακτική, μυστήρια, γιατί με έχουν ταμπελώσει αρμοδίως και μπορούν κάπως να με φωνάζουν. Βρε τι πάθαμε απόοοοψεεεε…

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Ανοίγω μέιλ. Όπως όλος ο κόσμος. Απαντάω, ρωτάω, κατά κάποιο τρόπο επικοινωνώ. Μέχρι που πέφτει το ζερβί μου μάτι σε αίτημα συνεντεύξεως! Αγκέν! Κι ό,τι έλεγα ότι μ’ αφήκανε ήσυχη. Ο αγαπητός κύριος Κ. (βλέπετε; Εγώ σας σέβομαι…) μου έχει γράψει ένα κατεβατό: πόσο με υπολήπτεται και πόσο με παρακολουθεί ανελλιπώς, πόσο συμφωνεί μαζί μου και πόσο «αδερφή του» με αισθάνεται «σε έναν επαγγελματικό χώρο που βρίθει από αναξιοπρεπή πρόσωπα» (!).
Απαντώ ευγενικά ότι δεν δίνω συνεντεύξεις, διότι είμαι η καμία και πολύ τη βρίσκω μ’ αυτό. (Παλαιότερα, το θέμα συνήθως έληγε εκεί. Χα! Ατύχησα…).
Δεν εννοεί το πνεύμα μου και επανέρχεται με δεύτερο μέιλ, το ίδιο αγαπησιάρικο, βέβαια κάπως πιο μπρουτάλ, μου λέει ότι εξακολουθεί να με αισθάνεται αδερφή ψυχή και επιμένει να τα… πούμε.
Αρχίζω να φοβάμαι, καθώς όταν κάποιος (που δεν με ξέρει!!!) με λέει φίλη του, αδερφή του, συγγενή του και τα συναφή, στο μυαλό μου σκάει μια παροιμία του παππούκα μου, που μου ‘λεγε ότι «στην ξαδέρφη και στη θεία έναν πόντο πιο βαθειά». Οπότε καταλαβαίνετε τί γίνεται με τις φίλες και τις αδερφές!
Λακωνικότερα απαντώ ότι ΔΕΝ προκάμω και κυρίως ΔΕΝ θέλω.
Ακολουθεί μέιλ, στο οποίο με λούζει, με κάνει σύσκατη για την αλαζονεία μου, που πως τολμώ να υπάρχω και να το παίζω υπεράνω και πως οι «συμπεριφορές μου» (sic) είναι εκείνες που κάνουν τους ιστολόγους ύποπτους και αναξιόπιστους... (Καμάρι μου εσύ!).


ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΩΝ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ: φαινομενικά, δεν υπάρχει.

Ειλικρινά, πάντως, δεν ξέρω ποιον θα ωφελήσει αν ξέρει ότι
- Λούζομαι κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή
- Καπνίζω και στον ύπνο μου
- Μ’ αρέσει ο καφές, το πεντικιούρ και η λακέρδα
- (Και μα την Αγία Επανάσταση) δεν έχω ακόμη συνταξιοδοτηθεί, οπότε ας με συγχωρήσουν κάποιοι που δεν απαντώ στα μέιλ τους αμέσως, καθότι δεν βοηθάει κι η ρουφιάνα η τεχνολογία. Να έχω βρε αδερφέ μια οθόνη συνεχώς συνδεδεμένη απέναντι από τη μούρη μου, για να βαράω προσοχή μόλις μου στέλνουν μήνυμα… Και πάλι ζητώ συγνώμη.

Κύριε Κ. μου, μπορώ τώρα να παρακολουθήσω με την ησυχία κατινάζ εκπομπές, που είναι πολύ του γούστου μου, ή θα με κράξετε ξανά και δε θα φάω το μεσημέρι;