Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Δεν έχω τίτλο πρόχειρο για τόση στεναχώρια

Τι είναι χειρότερο, άραγε;
Να χαίρεσαι με τη στενοχώρια του άλλου; Με την απόγνωση του;
Ή να μπλέκεσαι με πράγματα που αγνοείς πως δουλεύουν;
Σκατόψυχα, κομπλεξικά, αποτυχημένα μπαρμπάδια πλάκωσαν όλη αυτή την εβδομάδα στις κανάλες κάνοντας τους δημοσιογράφους να ντρέπονται για το επάγγελμα που διάλεξαν.
«Προτιμώ να κλάψω για τον Μάικλ Τζάκσον παρά για μερικούς απολυμένους», μου έφτυσε με νάζι μια πιτσιρίκα στην ουρά για τη ΔΕΗ και δε βρήκα καν κουράγιο να της πω ότι η απόλυση δεν είναι επιλογή. Ότι όταν πραξικοπηματικά κλείνει κάτι που άνοιξε και άντεξε με κόπο, δάκρυα, χαρές, δουλειά, φίλους – ανεξαρτήτως κομματικών και λοιπών αφεντικών – είναι έγκλημα να καταλήγει στα αζήτητα, επειδή καποιανού η τσέπη έκανε βαβά (από δική του ευθύνη)…
Και κάπου αλλού, πολύ μακριά φαντάζομαι, από τη μίζερη και ζεστή Αθηνούλα, κάποιοι άλλοι σκέφτονταν μήπως το παιχνίδι τους θα δούλευε καλύτερα με άλλες μπαταρίες πιο οικονομικές που δε λεκιάζουν το περιβάλλον. Το δε λουκέτο στον "Ελεύθερο Τύπο", ανυπερθέτως ήταν πολυτελείας, όπως πολυτελείς και πανάκριβες ήταν οι εργατο-ώρες που αφιερώθηκαν για να ζήσει 26 χρόνια και να κλείσει σε ακριβά χεράκια με καλοφτιαγμένα ακριβά νυχάκια.
Πήραν φωτιά οι διατεταγμένες υπηρεσίες, ανοίχτηκαν σαμπάνιες, γίνονται πλάνα για μπιρ παρά εξαγορές, την ώρα που στιβάζονται κούτες με πράγματα, αναζητούνται λύσεις, γίνονται κουβέντες πάνω στα «καμένα».
Δεν έχω ούτε κέφι ούτε όρεξη και κυρίως έχω μια τεράστια λαχτάρα να την κοπανήσω, να κοιμηθώ για ένα μήνα και να ξυπνήσω σε ένα μέρος που η μαλακία θα είναι πράξη συνταγματικά απαγορευμένη.
Λυπάμαι, και ντρέπομαι και φοβάμαι. Όχι για την ημι-δουλίτσα μου, αλλά γιατί θα γεμίσει ο κόσμος από ημι-δουλίτσες, ημι-ένσημα, ημι-μισθούς. Όλα στη μέση κι όλα δανεικά. Και καθόλου δεν μπορώ να χαρώ που θα είναι κι άλλοι. Στην ίδια βάρκα μαζί μου. Καθόλου δεν χαίρομαι που πια δεν θα είμαι μόνη. Καθόλου.

ΥΓ.: Πως είναι δυνατόν να λυπάσαι για κάποιον που δεν γνώρισες ποτέ, παρά μόνο ως μερικές αράδες σχόλιο στο μπλογκόσπιτο σου; Αχ, κύριε Νίκο, μελισσά κι αμπελουργέ μου, έπρεπε να ‘ναι ο κόσμος γεμάτος από μπαρμπάδες σαν και εσένα, άξιους, σοφούς και κιμπάρηδες. Θα ζούσαμε καλύτερα, θα κλαίγαμε λιγότερο και θα εκτιμούσαμε περισσότερο. Τα πάντα. Θα περνάς καλά ‘κει πάνω.


ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: gadgetgrid.com

18 σχόλια:

agrampelli είπε...

(πόσο,μα πόσο πολύ λυπάμαι για τον φίλο σας...)
καληνύχτα...

aaduck είπε...

:'(

monahikoslikos είπε...

Άλλος με τη βάρκα μαςςςςς...
τι γράφεις πάλι καρδιά μου και μας πρήζεις τα συκώτια, έτσι δεν είναι ο καπιταλισμός?
Και που να δεις τι μας περιμένει επί σοσιαλισμού....

Swell είπε...

Καλημέρα,
"...και να ξυπνήσω σε ένα μέρος που η μαλακία θα είναι πράξη συνταγματικά απαγορευμένη." Αυτό αγαπητή σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν ούτε μαλάκες. Το οποίο, με τη σειρά του, σημαίνει ότι θα είσαι ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ!

Artanis είπε...

Λυπάμαι, καλή μου...Πολύ, ειλικρινά...Ξέρω το αίσθημα της ανασφάλειας και της ανεργίας...
Κουράγιο...

dsquared είπε...

Οταν θα τον απολυσουν και αυτον να δει ποσο δακρυ θα ριξει ( με υποκρουση μαικλ τζακσον). Και μη χειροτερα να λεμε...
din

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ είπε...

Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του λέει η μαμά μου..... και μη χειρότερα....

ATHENA είπε...

Ω ΓΜΤ, Σ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΠΤΟΡΑΠΤΕΙΟ ΗΣΟΥΝ ΦΙΛΕΝΑΔΑ?! ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΛΙΣΣΑ ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΣΚΑΣΕΙ...

Μάγισσα Κίρκη είπε...

Για άλλους όλα είναι στη μέση και για άλλους όλα δικά τους, ανάλογα...πόσο γλείφεις, πόσο ταπεινώνεσαι, πόσο συχνά πας για καθαρισμό στον οδοντίατρο μήπως διατηρήσεις το ψεύτικο χαμόγελο στο αφεντικό, στον ρουφιάνο του, στον εαυτό σου.

Και να σου πω και κάτι; Καλύτερα στη μέση παρά καριόλα, παρά χωρίς αξίες, παρά χωρίς αρχές, παρά τσάτσος. Γιατί και οι τσάτσοι μια μέρα μαζί με μένα κι εσένα θα περιμένουν στην ουρά για το κουπόνι...αυτοί δεν θα αποτελέσουν εξαίρεση, απλά θα καθυστερήσουν λίγο!

Τις ευχές μου για τον χαμένο σου φίλο, να ναι καλά!

Ταχυδρόμος! είπε...

Όλα μαζί αχταρμάς. Καλώς σε βρήκα..

Ανώνυμος είπε...

σκέψου όμως τι ωραίος που θα ήταν ο κόσμος χωρίς τους δημοσιογράφους...

fevis είπε...

Τι να πω τώρα... Welcome to the club? Ούσα άνεργη από τον Ιανουάριο λόγω περικοπών λυπάμαι βαθιά γιατί ξέρω ακριβώς τι σημαίνει κάθε απόλυση.... Λυπάμαι ειλικρινά για όλους όσους βρέθηκαν σον δρόμο έτσι ξαφνικά.. Προφανώς τα πράγματα θα φτιάξουν.. Θα έρθουν καλύτερες μέρες για όλους μας.. Μέχρι τότε όμως, η πίκρα μένει... Φιλιά πολλά και υπομονή..

Τσουχτρα είπε...

"Καθόλου δεν χαίρομαι που πια δεν θα είμαι μόνη."
Τα είπες όλα μοδιστρούλα μου. Τα ημι- είναι γεγονός εδώ και πολύ καιρό .....

Τις καλημέρες μου !

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

To καλύτερο; Δεν είμαι δημοσιογράφος αλλά κι εγώ χωρίς δουλειά βρέθηκα εδώ κι ένα μήνα και ούτε καν απόλυση δεν έγινε "φύγαμε" ξαφνικά και "οικειοθελώς" 4 άτομα από την εταιρία την ίδια μέρα όλοι μαζί! Αλλά και το ΙΚΑ και η επιθεωρηση εργασίας αν ο εργοδότητης είναι γεναιόδωρος μαζί τους.. Δεν βλέπουν τίποτα μεμπτό! Αί στο διάλο πια... πολύ αγχώθηκα ας βάλουν και την αποζημίωση και το σκατό- επίδομά τους στον κώλο τους!
Τα φιλιά μου αγαπημένη και καλά κουράγια!

Side21 είπε...

Δυο ανέκδοτα ...

- 1ο : Κι εκεί μεσ' το πατριαρχείο λυποθήμισα ...
Κι ανοίγοντας τα μάτια είδα το "Θ"εό
μπροστά μου κι αναστήθηκα !!!

- 2ο : Αγόρασες αγάπη μου μια εφημερίδα
που σου είπα φεύγοντας ;;;
Ναι μάτια μου σου πήρα τον ...
ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ !!!

Ανώνυμος είπε...

Σε διαβαζω κανα δυο χρόνια τώρα και θέλω καιρό να σου γράψω αλλά δεν το κανω ποτέ. Ας είναι νομίζω ήρθε η μέρα.
Λοιπόν

α - Συγχαρητήρια για τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Εχω δει blogs να στήνονται για......εύρεση εργασίας. Ξέρω ότι ζοριζόσουν καιρό όμως ποτε δεν μπήκες στη διαδικασία να εκποιήσεις οτι έφτιαξες εδώ μέσα και sto mediablog. Και αυτό που έφτιαξες είναι καλό και αξιοπρεπές.

β - Καιρό έψαχνα τις εφημερίδες και τις στήλες για blogs μήπως και βρω καμιά συνέντευξη σου. Δεν βρήκα παρά μόνο κομμάτια σου που κάποιοι είχαν αναδημοσιεύσει. Μετά διάβασα ότι δεν ΄δίνεις συνεντεύξεις γιατί όπως έλεγες είσαι η "καμία" και δεν έχεις τίποτα να πεις. Εκεί έμεινα γιατί σκεφτόμουν πως είναι δυνατόν να μη θες κι εσύ λίγη δημοσιοτητα, λιγη δόξα κάτι τελοσπάντων.

γ - Εδώ και καιρό προσπαθώ να βρω που κλίνεις που γέρνεις τι αγαπάς ποιον υποστηρίζεις γιατί είναι φως φανάρι ότι είσαι γκόμενα του τηλεοπτικού και mediοκόσμου αλλά ευτυχώς δεν είσαι του υποκοσμου. Πέρα από πλάκα και κάποια πιο ανθρώπινα κείμενα δεν βρηκα κάτι άλλο.

δ - Και για το τέλος koptoraptou. Να 'σαι καλά που ζεις και αναπνέεις΄εκεί έξω χωρίς κόμπλεξ και κακίες α[π ότι φαίνεται. Που κοντά δυο χρόνια τώρα, σωστά δε λέω;, θα χε φανεί.

Να 'σαι καλά να συνεχίζεις γερή και τσαμπουκαλεμένη και είμαι σίγουρος ότι πολύ σύντομα θα βρεις αυτο που ψάχνεις γιατί δεν είμαι και καθόλου σίγουρος ότι ψάχνεις κάτι και αυτό είναι που σε κάνει διαφορετική , ελπίζω να είσαι γυναίκα δηλαδή, από πολλούς που άνοιξαν ένα blog και π΄στεψαν ότι θα πέσουν οι δουλειές στα πόδια τους και οι εργοδότες στην αγκαλιά τους. Να σαι καλά !

Ανώνυμος είπε...

monh sou ta grafeis re :P

KitsosMitsos είπε...

Πότε θα αναφωνήσουμε επιτέλους ζήτω η μ*λ*κία απενοχοποιώντας την; Μήπως και σωθούμε δηλαδής.