Η Αίγλη, ο Alpha, η αθίγγανη κι εγώ...

Τα πιο γκαγκά πρόσωπα που πρέπει να πέρασαν την Πέμπτη από την Αίγλη του Ζαππείου (εκεί παρουσιάστηκε το νέο πρόγραμμα του Alpha), πρέπει να ήμανε εγώ και μία συμπαθέστατη αθίγγανη.
Η αθίγγανη μπήκε για να πουλήσει χαρτομάντιλα κι εγώ μπήκα… έτσι, για το ξεκάρφωμα.
Βέβαια, και η αθίγγανη (την οποία οι ευγενείς σεκιούριτι παραλίγο να βγάλουν σουρτή όξω) και εγώ (που πίσω από την πλάτη μου σχολίαζαν τις κλωστές που είχαν κολλήσει στο σακάκι μου… Τι να κάμω κορίτσια; Ας όψεται ο κοπτοράπτης!) γνωρίζαμε αυτό που δεν γνώριζαν πολλές κιουρίες εντός της Αίγλης: δεν μπορείς να γίνεις κάτι που δεν είσαι.
Αυτό το αφιερώνω σε κάποιες τηλεκριτικούς που απ’ έξω είναι κούνια μπέλα κι από μέσα θα έδιναν και το ένα τους χέρι για να επιστρέψουν σ’ αυτή τη ζωή ως… Ελένη Μενεγάκη.
Η οποία ειρήσθω εν παρόδω ήταν ντιβάιν στα κόκκινα, προσηνής (ακόμη και με τις…αθίγγανες) και πάντα χαμογελαστή, ακόμη κι όταν την ρωτούσαν παπαριές με το συμπάθειο.
Ένιγουει, αφού ανακατώθηκε λίγο το στομάχι μου με τον τρόπο που σαβούρωναν μερικοί – μερικοί τα εδέσματα του… ντελικα…σέτεν (καλά παιδιά σπίτια σας δεν έχουτε φαί;;;), πήρα ένα ποτηράκι κρασί και άρχισα να περιφέρομαι αθορύβως πάνω από τα κεφάλια τους.
Για να πω τη μαύρη μου αλήθεια, κοντοστάθηκα για αρκετή ώρα δίπλα στον μεσιέ Χουλιάρα. Ο οποίος εξομολογείτο με μία κάποια μελαγχολία σε τηλεοπτικούς συντάκτες, ότι η κατάσταση στον ενημερωτικό τομέα του Alpha είναι «γεμάτη ανατροπές».
Και ότι το δελτίο θα αλλάξει άμεσα.
Στο σημείο αυτό ξανα…κατόπτευσα τον χώρο. Η Έλλη Στάη πουθενά!
Τι κρίμα κι είχα έρθει και για να χαζέψω… καρφίτσες. Αλλά και συμπεριφορές. Να δω πόσοι θα… δαγκώνονταν άμα τη αφίξει τους…
Αλλά έμεινα με τη γλύκα…
Που είχα μείνει; Α! έλεγε, το λοιπόν, ο κ. Χουλιάρας ότι το δελτίο ειδήσεων θα αλλάξει, θα παρουσιάζονται περισσότερα ρεπορτάζ, περισσότερες ειδήσεις από το εξωτερικό δελτίο – «γιατί ο κόσμος θέλει να μαθαίνει τι γίνεται στον… κόσμο» (sic) – και ότι θα κοπούν τα πολλά παράθυρα…
Μετά πάλι ένιωσα σα να βαριέμαι, σα να θέλω αέρα.
Κι όταν έρχονταν να με χαιρετίσουν χθεσινές «κοπτοραπτούδες», σημερινές «μεγαλοκυρίες» του… ρεπορτάζ, με έπιανε μια αντράλα, μια ανακουρκουμίαση…
Αλλά, ο καλός Θεός βάλθηκε να με κάνει να γελάσω, μόλις μοιράστηκε το… δώρο του καναλιού προς τους τηλεοπτικούς συντάκτες.
Ήταν ένα Bluetooth…
Χα, χα! Και να σκεφτείς ότι μερικοί και μερικές είχαν επί τούτου κουβαληθεί με αυτοκίνητα και… βαστάζους, γιατί πίστευαν ότι θα ήταν κάτι…μεγαλύτερο…
Περαστικά σας, μανάρια και την άλλη φορά με μικρό καλάθι.
Δε βαριέσαι, πέρασε κι εκείνο το απόγευμα, με Λαζόπουλο και «Τι βι Σταρς, Παρουσιάστε!», με κακίες στα τραπέζια για το ποιανής το κραγιόν ήταν στραβό και με άλλες τέτοιες σιχαμάρες, που ακόμη και η αθίγγανη που εισέβαλε, θα είχε το μυαλό να… προσπεράσει.

Βγήκα από την Αίγλη, κοίταξα ζερβά δεξιά αν με βλέπει κανείς, έβγαλα τα ψιλοτάκουνα που μου είχαν πεθάνει τους κάλους, έβαλα τα άνευ τάκου πέδιλα μου και επέστρεψα εις τον φυσικό μου χώρον: το κοπτοραπτείον.
Και ήτο τέτοιο το χάλι μου που κοιμήθηκα πάνω στο μηχάνημα…
Με τις κλωστές να μου γαργαλάνε τη μύτη, μια αθίγγανη στο όνειρο μου να την έχει «πέσει» στον Μικρούτσικο και να του λέει ότι θα του «φάει» την εκπομπή και τις «παραγγελιές» να περιμένουν ντάνα στο εργαστήριο…
Α, στην ευχή! Δεν ξαναπάω πουθενά…