Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Νόουμπάντι’ς μπιτς: Κάνοντας... ίντερβιου στην Ελλάδα



Ίντερβιου. Στην Ελλάδα δεν πρέπει να υπάρχει πιο παρεξηγημένη διαδικασία.
Πας, ας πούμε, μία ωραία πρωία για να συζητήσεις με κάποιον κυριούλη, που μεγάλη όρεξη την έχει να επενδύσει στις κοπτοραπτικές…
Ωραίαααα! Σε πρώτη φάση σου κλείνει ραντεβού, ενώ στο τηλέφωνο σε έχει ζαλίσει στις κολακείες – «εγώ θέλω κάποια / -ον σαν κι εσάς, να το ξέρει το αντικείμενο, να είναι συνεπής, να ξέρει τι φουστάνι ράβει, μπλα μπλα μπλα» - κοινώς σου τα ‘χει κάνει τσουρέκια πασχαλινά, τόσο πια, που λες, «δεν μπορεί, ας πάω, να δω τουλάχιστον πόσο καραγκιόζης είναι».
Βάζεις τα σιδερωμένα σου, παίρνεις και ένα ημισοβαρό ύφος, τσιμπάς απ’ το συρτάρι και κανά δυο τρία, σαραντά τρία δείγματα δουλειάς, να μη μας πάρουνε και για χθεσινούς, φοράς και ένα μέτριο τακούνι για να μην ξεγοφιαστείς – αν είσαι γυναίκα- και πηγαίαιαινεις!
Συνήθως, το… ίντερβιου γίνεται στο γραφείο του καραγκιόζη και εφ’ όσον έχεις κλείσει 45 λεπτά στην αναμονή, έχεις κοζάρει όλες τις γραμματείς και έχεις πιει στην καλύτερη των περιπτώσεων 3 καφέδες.
Κάποια στιγμή και ενώ αρχίζεις να τα παίρνεις στο κρανίο και είσαι έτοιμος/-η να σηκωθείς να φύγεις, ανοίγει η πόρτα και βγαίνει ο προύχοντας.
Συνήθως, το άνοιγμα της πόρτας συνοδεύεται από ένα χοντροκομμένο «ω! την αγαπητή/-ό» και ένα σιχαμένο ταπ ταπ στην πλάτη και οι δυο σας περνάτε στα ενδότερα.
Κι εκεί βγαίνει το τσίρκο με όλα τα ζώα ιν φτροντ οφ γιορ άις.
Το τι ακούς – δεν λέγεται.
Το τι βλέπεις – δεν περιγράφεται.
Το τι μαλακίες συλλέγεις στο ειδικό κουτάκι για τέτοιες περιπτώσεις - είναι πέρα από κάθε φαντασία.
Ο τύπος – που έχεις απέναντι σου – θέλει να γίνει Μέρντοχ τουλάχιστον, δεν το συζητάμε – και εσύ ακούς στωικά τα σχέδια, μέχρι να φτάσουμε στο ζητούμενο: τι ζητάει από ‘σένα και κυρίως πόσο προτίθεται να πληρώσει αυτό που ζητάει.
Το πρώτο σκέλος – τι ζητάει, δηλαδή – το πληροφορείσαι άμεσα.
Θέλει αυτό και τούτο και κείνο, θέλει και λίγο Κωστέτσο, αλλά να μοιάζει με Ντιόρ και στο βάθος να ξεχωρίζει λίγο Γκαλιάνο.
Κοινώς, θέλει την μάνα του και τον πατέρα του, στο πανηγύρι της Άνω Παναγιάς, λίγο πριν τον 15αυγουστο.
Οκέι, λοιπόν.
Και έρχεται η σειρά σου. Να μην πεις κι εσύ τι θέλεις για την υπερπαραγωγή;
Όχι. Να βουτήξεις τα χαρτιά σου και να πας σπίτι σου, αγαπημένη/- ε.
Διότι, θα δουλεύεις κανά μήνα (στην καλύτερη περίπτωση), αλλά το επίμαχο δεν θα το έχεις συζητήσει ακόμη.
Στο μεσοδιάστημα ο καραγκιόζης θα σου έχει ζητήσει να γίνεις ο Καβάλι ο ίδιος και που ‘σαι; Τι παράξενο… Δεν θα ‘σαι πια ο…αγαπητός.
Σε κάθε τηλεφώνημα, σε κάθε – μη χέσω – μίτινγκ θα είσαι ο «ρε, συ!».
Εκτός…
Εκτός κι αν αποφασίσεις, ανεξαρτήτως γένους να γίνεις μπόσις μπιτς – κι όταν λέω μπιτς δεν εννοώ την παραλία – και καταφέρεις εξ αρχής να συστηθείς, όπως συστηνόταν ο εκ Ρωσίας νικητής της Γουροβίζιον, Ντίμα Μπίλαν: «Χαλόου. Άι έμ Ντίμα Μπίλαν, μπιγκ σταρ ιν Ράσα!».
Αν πάλι δεν κάνεις το παραπάνω, και έχεις αποφασίσει αμέσως μετά το Ίντερβιου να πας για καφέ, απλώς υφίστασαι τον παπάρη να σου λέει για τον «επικεφαλή» που θέλει «να σε διορίσει», χαιρετάς ευγενικά και τον στέλνεις αλλού να βρει κότσους.
Μετά από πολλά χρόνια, και ενώ έχεις κάνει συλλογή από παπαριές και καραγκιόζηδες, έχεις να λες στα εγγονάκια σου μένι – μένι στόρις αμπάουτ ιντερβιους φορ τζοβ ιν Γκρις, γελάτε όλοι ευτυχισμένοι και ελπίζεις ότι τα εγγόνια σου δεν θα κακοπέσουν σε τέτοια αθύρματα.


ΑΣΧΕΤΟ: Παρακαλείται όποιος γνωρίζει τι μάρκα παπούτσια φορούσε η Καλομοίρα στον τελικό, καθώς και η εκπρόσωπος της Νορβηγίας να στείλει εδώ!!!


ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: ir.vtbearcompany.com

19 σχόλια:

Swell είπε...

To συγκεκριμένο πανηγύρι νομίζω γίνεται στην Άνω Κλειτορία. Εκεί τον είχε ταμένο η μάνα του, αλλά λίγο το περίεργο όνομα του χωριού και της ομώνυμης εκκλησίας, λίγο το κληρονομικό στην οικογένεια, προέκυψε ο γύφτος.

monahikoslikos είπε...

στα ίντερβιου, όπως και στο πήδημα, κάνεις γνωριμίες μην είσαι ...αχάριστη.

Unknown είπε...

και δεν είναι μόνο τα ίντερβιου.
είναι και γενικώς τα επαγγελματικά ραντεβού που έχουν να κάνουν με υπερπαραγωγούς μλκίας αφενός, και περίπου κανονικούς ανθρώπους αφετέρου...
η αντίθεση είναι εντυπωσιακή. το σύνηθες είναι ότι αν χρησιμοποιήσεις ευγένεια αλλά για να βάλεις τα πράματα στη διάστασή τους, τότε ο υπερπαραγωγός επιτίθεται και σε ανακαλεί στην τάξη.
έτσι, στην αποφατική κοινωνία που ζούμε, ο κόσμος χωρίζεται σε δύο ομάδες: αφενός οι 'ασυμμαζεύτου', κι αφετέρου οι 'ακαταλογίστου'.
όπως μου είπαν χτες κι εμένα, στου ακαταλογίστου συμπεριλαμβάνομαι...

ria είπε...

προσπερνώ το στόρυ για το ιντερβιου, γιατί ποτέ δεν πέρασα από τέτοια!(η μικρή αρβύλα λέμε!)
και απαντώ, κοπτοραπτού εδώ δε βλέπαμε καλά καλά την καλομοίρα, και συ μας λες να είδαμε τα παπούτσια τους? εντώ στο ελλάντα, σε μερικά τραγούδια, είχε κολήσει η εικόνα ευτυχώς το κοριτσάκι το είδαμε χωρίς κωλύματα. εσύ τακουνοπάπουτσα δε φοράς, τι θες να μάθεις? συλλογή από παπούτσια που δε φοράς κάνεις?

σνιφ, η πορτογαλία πήγε άπατη...
φέρτε την στην έλλάδα (θα φαίνομαι και κομψή μπροστά της)

ritsmas είπε...

Πολλά τέτοια μικρό μου.Παρα πολλά.... τα παρακολουθώ από κοντά και κάθε φορά ακουω και κάτι παραπάνω, κατι λίγο πιο κενό θελω να πω από το προηγούμενο. Και φευγουν οι διαφοροι πότε ενθουσιασμένοι, νομίζουν ότι ανοιξε η τυχη τους, πότε προβληματισμένοι, ελαφρώς ψιλιασμένοι και πότε ισοπεδωμένοι γιατί εχουν ενα ταλέντο να διαβάζουν πίσω από τις γραμμές

ΥΓ. Uα ασχοληθω στο βαθμό που με παίρνει με το...βιβλιαράκι της Ελένης

Giannis Kafatos είπε...

καλύτερο που μου είχε τύχει σε ίντερβιου για περιοδικό, μόλις είχα γυρίσει από τη σπαρασσόμενη Γιουγκλοσλαβία, την εκκένωση του Σαράγιεβο μετά την συμφωνία του Ντέιτον: πρότεινα λοιπόν ένα θεματακι για τη γιουγκοσλαβία μετά τον πόλεμο και ο Διευθυντής με ρώτησε: Ποιον πόλεμο, το δεύτερο παγκόσμιο?
Κι αφού επέζησα αυτού του ραντεβού, μια αρχι(δια)συντάκτρια - κόρη λαμπρής γυναικός - μου ζήτησε τα κομμάτια που θα δίνω να έχουν "... μια γραφή ... ξέρεις ... ζου-ζου"
Επέζησα και αυτού!
και μετά σε ένα άλλο ραντεβού ο φύλαρχος με τα πόδια στο τραπέζι και μαύρο γυαλί - γιατί είμαστε και μούρες, μη χέσω - μου εκμυστηρεύτηκε το όραμά του: Κοίτα, θέλω να κάνουμε ένα τεύχος Μπλε (τά 'χε κάνει η φίλη μου η Φωτεινή Πιπιλή στον ΑΝΤ1 χρόνια πριν - αλλά λες δεν πειράζει οι καλές ιδέες αντέχουν - Λοίπόν θέλω ένα μπλε τεύχος με κύριο ρεπορτάζ ... ο Ολυμπιακός!
ό,τι σου γράφω είναι αλήθεια, έχω και μάρτυρες τους δύο Δημήτρηδες και συναδέλφους που ήμασταν μαζί στα εν λόγω ραντεβού!
αυτά!

Ανώνυμος είπε...

Α, καλά! Που πας και τα βρίσκεις. Χτύπησες φλέβα μιλάμε. Κάποτε μίλαγα με έναν γελοίο που ήθελε να βγάλει κάτι αντίστοιχο του Guardian. Αποτέλεσμα; Αφού κάναμε ένα κάρο ραντεβού σε εστιατόρια και σπίτια όπου πάντα πληρώναμε από τις ΄τσέπες μας και αφού δουλ΄'εψαμε για κανά τρίμηνο στο περίμενε, ο τυπάς την έκλεισε και ακόμη τον ψάχνουμε. Σου θυμίζει κάτι; Γιατί όσοι ξέρουν θα καταλάβουν!

kanataki είπε...

ενίσταμαι

ο μοναχικός λύκος μου παίρνει τη μπουκιά απ το στόμα


και τι σοι μοναχικός λύκος είναι αν τα ξέρει όλα αυτά??

Ανώνυμος είπε...

Με εκπλήσσετε ,μια star των media σαν εσάς περνάει interviews ? Νόμιζα ότι οι ρόλοι η εν πάση περιπτώσει τα πατρόν είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα σας .

greekmedianews είπε...

Καλησπέρα και καλή εβδομάδα...
Ευτυχώς από παραλίες άλλο τίποτα η χώρα μας... Και όπως λέμε και εμείς εδώ πάνω "σαν τη Χαλκιδική δεν έχει"...
Το θέμα είναι να μην έχεις την μπιτς συνάδελφο, γιατί τότε την πάτησες και ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που πέρασες το ίντερβιου...
Άντε και καλό καλοκαίρι, μέρες πού 'ρχονται...

Ανώνυμος είπε...

Κοπτοραπτού,

Σε μια συνέντευξη, όπως τα πάντα σχεδόν στη ζωή είναι θέμα μάρκετιγκ.
Πάρε για παράδειγμα αυτόν τον κύριο
http://www.eatliver.com/i.php?n=3091

koptoraptou είπε...

Παιδιά, σόρυ για το ντιλέι, αλλά έχω μείνει από χέρια, γαμώ τα αυχενικά μου γαμώ!

@ swell:

Ναι, αγαπημένε μόνο που σ’ αυτή τη δουλειά – και συγνώμη για το γαλλικό που ακολουθεί – γίνεται μονίμως του μου..ιού το πανηγύρι… Γαμώτι μου! Καλησπέρες!

@ monahikos likos:

Απλήρωτη μπορεί… Αχάριστη ποτέ, Λύκε μου. Άσε που οι γνωριμίες της παστάδας μπορεί και να σου βγουν ξινές… Την καλησπέρα μου!

@ abbtha:

Ναι, καρδιά μου, αλλά εγώ που είμαι του «ακυβερνήτου» του «ανεντάχτου» τι θα γίνω; Δεν με σκέφτεσαι, μικρό και πονεμένο κορίτσι με χέρι λειψό και πόδι ζαβό να αγωνίζομαι να πείσω τον κάθε Παπαροχαρούμενο ότι πρέπει να με πληρώνει για να δουλεύω; Την καλησπέρα μου, γλυκειά μου!

@ ria:

Να τσεκάρετε τις πληροφορίες σας, αγαπημένη. Δεν φορά απλώς τακούνια. Τακουνάρες φοράω. Τώρα αν κουτσαίνω μετά από μία ώρα όρθια και τα παίρνω στα χέρια για να φτάσω στη δουλειά, έτερον εκάτερον!

@ ritsmas:

Το τι με εκφράζετε και με συναισθάνεσθε δεν λέγεται. Ειδικά, για την κατηγορία των ενθουσιασμένων, πρέπει να σας πω ότι είναι εκείνη που συμπονώ περισσότερο. Καλησπέρες!

@ Giannis Kafatos:

«Ζουζού» ε; Γιάννη μου δεν χρειάζονται οι μάρτυρες. Σε νιώθω και σε καταλαβαίνω και μη σου πω ότι πρέπει να έχουμε πολλούς κοινούς… καραγκιόζηδες. Παρντόν, γνωστούς ήθελα να πω!

@ ανώνυμος:

Κάτι μου θυμίζει; Εμένα; Πολλά! Και είμαι κι από τους ανθρώπους που κι οχτώ νταμιτζάνες κρασί να πιω, πάλι θυμάμαι η ρουφιάνα!

@ kanataki:

Ο Λύκος είναι νυν μοναχικός, πρώην κοινωνικότατος. Γι’ αυτό τα ξέρει όλα αυτά κυρία Κανατάκη μου και κάτι κοριτσάκια σαν κι εμάς τα θέλει με τον κηδεμόνα τους! τα φιλιά μου!!!

@ de profundis:

Σταρ; Εγώ;;; Άρ γιου άουτ οφ γιορ μάιντ;;; Εγώ είμαι τόσο ζωντόβολο που κι απ’ τον μανάβη μου περνάω ίντερβιου για να μου δώσει καλή ντομάτα! Την καλησπέρα μου!


@ greek media news:

Την μπιτς συνάδελφο την έχω στη διπλανή γαζωτική. Επίσης, την έχω χεσμένη. Α, και μπάι δε γουέι όντως η Χαλκιδική έχει τις καλύτερες παραλίες έχω να πω. Καλησπέρες, καρντάση!

@ ανώνυμος:

Φιλε, τουλάχιστον αυτός σου λέει ξεκάθαρα γιατί θέλει τα φράγκα σου! Θενξ για τη φωτό!

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκιο ο DE PROFUNDIS. Εσύ να περνάς από interview;;;; Τότε τι να πούμε εμείς που τρέχουμε με ένα βιογραφικό στ χέρι και στο κούτελο μας γράφει «Μαλάκας» με Μ κεφαλαίο;;;

Ανώνυμος είπε...

Από koptoraptou:

Πολλοί ανώνυμοι πλακώσατε ρε παιδιά!
Εν πάσει περιπτώσει, φίλε ανώνυμε, έχω να σου πω ότι το «μαλάκας» είναι πλέον πασέ. Πιο τρέντι είναι το «εθελοντής».
Και τέτοια ταμπέλα φοράμε οι περισσότεροι, ασχέτως, αν την έχουμε διαλέξει ή όχι.
Καλό μεσημέρι!

Giousurum είπε...

Pistevo oti to 90% ton ιντερβιου einai gia candid camera. O typos me to koustoumi apenanti me ean yfos blaze - blaze na se rotaei kai na sou leei oti na nai. Kai fysika esy na prepei na meineis psixraimos kai na min tou peis
"den pa na ..... re ...... leo ego. Kane tin douleia monos sou ............."
Milame gia polla mpip.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Για το ιντερβιου, ξέρω πολλούς πεθαμένους που είχαν σαν θεό το χρήμα,εκεί δεν πιάνει μπάζα...Οσο ζούσαν και συνεντευξιαζόντουσαν-επικοινωνούσαν με άλλους ζωντανούς μια τέχνη ήξεραν καλά ΝΑ ΠΑΤΟΥΝ ΕΠΙ ΠΤΩΜΑΤΩΝ.
Για τις 4 θεές εκ Νορβηγίας, απορώ ποιός βαριεστημένος πατέρας Νορβηγός έδωσε στην ανθρωπότητα 4 ομοιόμορφες ολοκληρωμένες λύσεις χρησιμοποιόντας τετράκις τα ίδια καλά υλικά,η αλλαγή του κλίματος θα φταίει....
Για τα καλόμοιρα υποπόδια δεν κατέω..

Billie Gin είπε...

Από τις καλύτερες ατάκες που έχω ακούσει σε ίντερβιου είναι το "θα ψάχνετε παράλληλα και για άλλη δουλειά?" Όχι είμαι ευχαριστημένη με τα 500 ευρά που δίνεις.
Επίσης καλό και το "πολύ καλό το βιογραφικό σας!Μας κάνετε, αλλά μόλις τώρα σκέφτηκα μία δουλειά που σας ταιριάζει περισσότερο" για πε, για πε σκέφτομαι,"να προωθήτε τα βιβλία του εκδοτικού μας οίκου πόρτα- πόρτα".

koptoraptou είπε...

@ giousouroum:

Μιλάμε, ότι μου δώσατε ΤΗΝ ιδέα! Πως δεν το είχα σκεφτεί να τους "τραβάω" σαν άλλος Νίκομάκης;;; Όχι φυσικά για να τυς εκθέσω αλλά για να 'χω μετά στο σπίτι να γελάω μόνη μου!!! Την καλημέρα μου και καλό μήνα!

@ dionysos:

Έχετε όρεξη βλέπω. Προφανώς το έχετε φάει κι εσείς αυτό το πιάτο που λέγεται ίντερβιου! Όσο για τα άλλα που δεν κατέχετε, τι καλά που κάνετε! Τα φιλιά μου!

@ zouzou:

Ελπίζω να μην είστε η Ζουζού που αναφέρει παραπάνω ο φίλος μου ο Καφάτος. Κι εσείς αγαπημένη τι πρόβλημα είχτε με τα βιβλία; Ήταν μια χαρά όπλο: του τα φέρνετε στο κεφάλι, τον εξουδετερώνετε και μετά πάτε για άλλα. Καλωσήρθατε και θα τα λέμε!

Heliotypon είπε...

Πω πω! Λες, ρε σύ κ/ρ, κι εμένα έτσι να με βλέπουν οι συνεντευξιαζόμενες (και τα τελευταία χρόνια πέρασαν πολλές); 'Οχι ρε γαμώτο...