Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Κουκούλα ή γραβάτα;

Νομίζω δεν υπάρχει χειρότερη αίσθηση από το να περπατάς πάνω σε σπασμένα γυαλιά και τα ρουθούνια σου να τα μπουκώνει καπνός από κατεστραμμένες προσπάθειες.

Αυτή η σιγουριά ότι πνίγεσαι, ότι δεν υπάρχει αέρας στην πόλη, ότι ξαφνικά δεκάδες τσόγλανοι αποφάσισαν ότι δεν σου αξίζει ούτε μισό κυβικό χιλιοστό οξυγόνου, αυτή η σιγουριά ότι μπορείς να να πεθάνεις αβοήθητος μέσα στο ιστορικό κέντρο... Και μετά όλοι αυτοί οι μαραθώνιοι πολιτικής αλητείας, όλη αυτή η βρωμιά να μουτζουρώνει (και) τον τηλεοπτικό αέρα, όλος αυτός ο εμετός με τα κολάρα να ξεμπουκώνει άτακτα από δελτία και εκπομπές, όλη αυτή η γελοιότητα λογίων και πολιτών που τα ‘χουν χαμένα να τρέχουν με κεριά και λαμπάδες έξω από το καμένο «Αττικό».

Νομίζω ποτέ τόσοι πολλοί δεν ήμασταν τόσο μόνοι και τόσο ανεκτικοί απέναντι σε μια χούφτα λοβοτομημένους μέσα και έξω απ’ τη Βουλή, ποτέ τόσο τίποτα δεν έβγαλε τόση γλώσσα απέναντι στο «όλο», ποτέ τόσοι αστοιχείωτοι δεν μπέρδεψαν τόσο κόσμο που θέλει και ξέρει να ζήσει και το χειρότερο;

Αγαπάει τη ζωή τόσο που σ’ ένα μήνα θα ‘χει ξεχάσει... Την αγαπάει μ’ έναν σκασμό στρεβλές εικόνες, φωτιές κι αποκαϊδια, μεταδόσεις χάους λεπτό προς λεπτό, χρονικά και καταγραφές, καμένα σώβρακα και πλιατσικολογημένα παπούτσια στην οθόνη μου και το πρωί μια γκόμενα που μοιάζει με ξεκούρδιστο τελώνιο να μου λέει ότι η εκπομπή (της) θα συνεχίσει με κανονική ευχάριστη ροή και θεματολογία του σουτιέν και και του πηχτού καθόλου, γιατί η ζωή συνεχίζεται.

Παλιά, στο σπίτι, όταν υπήρχε πένθος, δεν έπαιζε ραδιόφωνο για καιρό, δεν ξεφωνίζαμε σαν τους παλαβούς τάχα για να ξορκίσουμε το κακό, σκεπάζαμε τους καθρέφτες, κάτι σαν προσευχή σεβασμού σ’ αυτόν που μας άφησε. Ναι, η ζωή συνεχίζεται, αλλά για λίγο (ας) κάνει μια στάση στη βούβα, στη σιωπή.

Είναι σίγουρο (βρε ηλίθια) ότι ναι, κάποιο καταστηματάκι θα ξανανοίξει για να μπορείς με τις ώρες (ηλίθια) να διαλέγεις κιλότες με τις φίλες σου, είναι σίγουρο ότι (και αυτό) θα το ξεχάσεις, όπως είναι σίγουρο ότι η ζωή μας αλλάζει για πάντα με τρόπο που η βλακεία σου σε προστατεύει για να μην τον δεις και φρίξεις.

Και στην τελική, ενώ ακόμη καθαρίζω γυαλάκια θρύψαλα από τις μπότες μου και με δεύτερο λούσιμο το κεφάλι μου βρωμάει Cs, ειλικρινά, δεν κατάλαβα: το δίλημμα προχθές ποιό ήταν; Ευρώ ή δραχμή; Κουκούλα ή γραβάτα;


7 σχόλια:

monahikoslikos είπε...

Το δίλημμα αγαπητή μου προχθές ήτανε Ευρώ με κουκούλα ή δραχμή με γραβάτα;

Swell είπε...

Κουκούλα ή θύμα ήταν πάντα το δίλημμα, αλλά δεν το είχαμε καταλάβει.

Το έταιρον 2μιση είπε...

Μήπως τελικά θα πρέπει να φύγουν τα κυβερνητικά κτίρια από το κέντρο της πόλης μας και να γίνει η βουλή μουσείο.

Θα μπορούσε να στεγαστεί σε ένα προάστιο μαζί με όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και να γίνει ο κέντρο της πόλης καθαρά εμπορικό χωρίς διαδηλώσεις.

Όπως έλεγε και ο πρώην εργοδότης μου σε κάτι τουρίστες "everybody that has a problem here in greece comes here and breaks my shop"

Coco είπε...

ξυπολησιά και ρουπία

"Dear tourist! The Greek Parliament Mall and the Historical Shopping Centre are under reconstruction! We are sorry for the temporal incovenience!"

Ν. είπε...

ΌΛα αυτ αθ α φτιάξουν. η ζωη μας δεν θα ξαναφτιάζει τουλάχιστον όχι οπως την ξέραμε. Καλησπέρα Κοπτοραπτού μου!

Ανώνυμος είπε...

Τα ΜΑΤ κυνηγούν τους μαθητές, στους γύρω δρόμους..
Διμοιρίες των ΜΑΤ έκαναν χρήση δακρυγόνων για να απομακρύνουν τους συγκεντρωμένους μαθητές που διαμαρτύρονταν μπροστά από τη Βουλή.

Οι αστυνομικοί κυνηγούν αυτή την ώρα τους μαθητές στην πλατεία Συντάγματος και οι ... μαθητές βρίσκονται στην Όθωνος, στη Γεωργίου Α΄ για να τους αποφύγουν. Σύμφωνα με πληροφορίες τα ΜΑΤ κυνηγούν και τους δημοσιογραφους που βρίσκονται εκει..

ΣΑΝ είπε...

γραβάτα σφιχτά δεμένη, τόσο που να πνίγει και κουκούλα ανάποδη, να κρύβει μόνο τα μάτια.

και βγάλε άκρη τι εννοώ (να μου πεις και μένα!)