Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2007

Τι ντιμπέιτ, τι τηλεμαραθώνιος; Τι 'χες Γιάννη μ', τι 'χα πάντα...


Μερες τώρα με έχει «χτυπήσει» μια – πως να το πω; - «κοινωνική» τεμπελιά. Ίσως να φταίει το πολύ κόψε – ράψε. Ίσως να φταίει που τηλεμαραθώνιος και ντιμπέιτ μου ‘πέσανε μαζεμένα...
Δε θέλω να σηκώσω το τηλέφωνο. Μιλάμε ότι αρνούμαι!
Η πλακοραφού και η τιγκελού που έχουν «ζαλωθεί» με τις δικές μου «κοινωνικές» αγγαρείες θέλουν να με δείρουν. Μιλάμε ότι διαταράσσεται το κλίμα στο εργαστήριο.
Με έχει καταλάβει θλίψη φθινοπωρινή. Και μπαστακωμένη στο ρημαδομηχάνημα, χωρίς να έχω επιλογή ζάπινγκ (μην τολμήσει να μου πεις κανείς «ας το έκλεινες το ρημάδι», είμαι μαζόχα!), διαπίστωσα με τρόμο, τα εξής απλά για το ντημπέιτ:

I. Η αμηχανία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των τηλε- εκτεθειμένων. Όποιοι κι αν είναι αυτοί. Πρωθυπουργοί, δημοσιογράφοι, γυναίκες σε απόγνωση.
II. Όταν είσαι καραγκιόζης, μένεις καραγκιόζης. Είτε είσαι σε ντιμπέιτ είτε σε καλλιστεία είτε σε τηλεοπτική επαιτεία, η φυσική σου τάση είναι μία: να τα κάνεις σκατά!.
III. Το «ευχαριστώ» στην τηλεόραση δεν είναι ένα ρήμα με αυτονόητη σημασία. Τηλεοπτικώς είναι ένας αστικά ευγενής τρόπος για να υποδείξεις σε κάποιον να το βουλώσει!
IV. Ακόμη κι αν έχεις δίκιο για τα επί της ουσίας λάθη, όταν έχεις ξεκατινιαστεί με το μισό σύστημα, μοιραία σε χαρακτηρίζουν υστερική και σε άτσαλη κλιμακτιριακή φάση. Κι είναι κρίμα.

«Γαζώνοντας» τον τηλεμαραθώνιο, η «ούγια» του υφάσματος «ράφτηκε» με τα εξής ηθικά τηλεδιδάγματα:

I. Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου ΠΡΕΠΕΙ να μιλάει. Αν δεν μιλάει (συνεχώς) θα πεθάνει. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να τον ακούει κανείς. Ακόμη κι εγώ που όταν «γαζώνω» κάτι πρέπει να απασχολεί τα αυτιά μου.
II. Τα κανάλια αγνοούν την παροιμία «κάνε το καλό και ρίχτο στο γυαλό». ΠΡΕΠΕΙ το «καλό» να το κανιβαλίσουν. Δηλαδή, τι θα γινότανε αν δε βγάνανε στο γυαλί εκείνους τους – σε σύγχιση από την τραγωδία των πυρκαγιών – παπούδες, να τραγουδάνε τον εθνικό ύμνο;
III. Η τηλεόραση δεν θα αποβάλλει στα επόμενα 50 χρόνια το γκάγκα από μέσα της. Ακόμη κι εγώ που είμαι κομπλίτλι χάχας, δεν μπορώ να δω κανένα ευχάριστο, όταν έχει καεί γούνα μου και στην καμένη αυλή μου, μου τραγουδάει ο Χατζηγιάννης «χέρια ψηλά»!
IV. Η Μενεγάκη ίσως να είναι από τα πιο σοβαρά τηλεοπτικά πρόσωπα στην Ελλάδα. Μιλώ σοβαρά. Εν συγκρίσει δε μ’ αυτά που είδα, μιλώ σοβαρότερα.

Και για τις δύο περιπτώσεις πάντως, το πατρόν είναι ένα: Τι ‘χες Γιάννη μ’, τι ‘χα πάντα! Το «κουτί» στερείται του θανατά φαντασίας.
Και δυστυχώς δεν το σώζουν ούτε οι εξτραβαγκάντ καρφίτσες, ούτε οι περίτεχνες αλογοουρές ούτε οι Κριστιάν Λαμπουτέν γόβες...
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: nightweed.com

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γιατι με το ζορι θα πρεπει όλη η Ελλάδα να δει μια εκπομπη.
Εμένα με ρωτησε κανεις γιατι τοσες μέρες τωρα πρέπει να βλέπω από όλα τα κανάλια την μια τις πυρκαγιές την μια τον τηλεμαραθωνιο και την αλλη το Debate. Που είναι η δημοκρατία που προβαλουν τα ΜΜΕ.
ΚΑΤΩ Ο Τηλεοπτικός Φασισμός.
ΥΓ: Δεν θα παρω ψηφιακή θα τους Δειξω

Swell είπε...

Θέλω να πιστεύω ότι θεωρείς πως η σοβαρότητα δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ σχέση με το I.Q.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητη Κοπτοραπτου δωσε μου ενα
e mail να επικοινωνησω μαζι σου!Ευχαριστω...

Μάνος είπε...

Κοίτα να δεις που όντως η Μενεγάκη όταν πρέπει παραμένει σοβαρή και κρατάει τον πήχυ. Κοίτα να δεις όμως που πάλι ο Ευαγγελάτος ήταν ο καλύτερος από τους δημοσιογράφους.

monahikoslikos είπε...

Έχουμε την τηλεόραση, τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους που μας αξίζουν γιατί διαμαρτύρεσαι;

The Torch είπε...

Εγώ πάντως τόσο μαζοχισμό δεν τον άντεξα. Τον τηλεμαραθώνιο δεν θα τον έβλεπα ο κόσμος να χάλαγε. Αλλά ούτε και το debate. Άνοιξα την TV να δω αν όντως όλοι το παίζουν (το παίζουν, το παίζουν) και άκουσα την κυρία Χούκλη να λέει: "Σας παρακαλώ μήν κάνετε διάλογο". Εκεί δεν άντεξα. Είπα κι εγώ "ευχαριστώ" ακριβώς με τον τηλεοπτικό αστικά ευγενής τρόπο για να τους υποδείξω να το βουλώσουν και πήγα με έναν φίλο για ποτό.

habilis είπε...

Α , ολα και ολα , εγω την βρισκω με ολα αυτα τα νουμερα .Γουσταρω διαλογο στυλ Παπακωστα [αυτο το αστερι της Ν.Δ.],κλειστα αυτια και κομματικες πιπες χωρις τελεια....

Ανώνυμος είπε...

Βαψαμε, βαψαμε ; Εννοώ τους..τηλεοπτικους βρε
ριτς

Ανώνυμος είπε...

Είπα να κλείσω το μάτι μου κανά διήμερο, αλλά ας ειν' καλά η ΔΕΘ!

@ Ανώνυμο:

Χρυσέ μου υπάρχουν και ντιβιντιά. Εγώ όταν μου τα ζαλίζουνε πολύ φερμάρω στη συσκεύη έναν Μάτλοκ και στανιάρω!

@ Swell:

Έλα τώρα, αφού καταλαβαίνεις τι εννοώ...

@ Ανώνυμο 2:

Δώσε μου ένα χιντ τι με θέλεις και μετά κερνάω και φοντανάκι! Φιλιά!

@ Μάνος:

Εκεί, Μάνο, παιδί μου. Για να δεις που φτάσαμε...

@ MonahikosLikos:

Γιατί αν δεν διαμαρτυρηθώ Λύκε μου θα πάει η πίεση 23 και θα με τρέχετε στα επείγοντα. Φιλιά!

@ Torch:

Την καλύτερη δουλειά έκανες, μάνα μου! Μακάρι κι εγώ, αλλά ας όψεται η ρουφιάνα η ανάγκη..

@ habilis:

Πρώτον καλωσόρισες. Δεύτερον, και μεταξύ μας, ποιος είναι αυτός που δεν τη βρίσκει με το κανιβαλίζειν; Απλώς προσπαθούμε να το ψιλοελέγξουμε γιατί σέρνονται και εξαρτήσεις!

@ Ρίτς:

Ρίτσα μου, φιλενάδα μου, και βάψαμε και πονάμε! Τα αυχενικά μου μέσα! Φιλιά και τα λέμε!

Ανώνυμος είπε...

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΛΑΒΩ ΚΑΠΟΥ!ΣΟΒΑΡΑ ΜΙΛΑΩ,ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ...

Ανώνυμος είπε...

Στο κομματι περι ερωτος, πριν από τον Γουντι Αλεν,εσενα περιμενα να γραψεις κατι εξυπνο, αλλα μάλλον εισαι κουρασμένο μικρό μου και ασιτιστο που λενε. ριτς
ΥΓ. Τωρα για τη Μενεγάκη, τί να πω. Την ξερω τόσα πολλά χρονια που τεινει να γινει το κοριτσι που αποκατω διαμερισματος.

Ανώνυμος είπε...

@ Ανώνυμος:

Γίνομαι φέιμους και με πιάνει πάνικ, νομίζω.
Φίλε ανώνυμε, με τρώει η περιέργεια για το που είναι το "κάπου". Αλλά, και "ανώνυμος" και "κάπου" κορίτσι είμαι και φοβάμαι το άγνωστο. Αν ξέρεις που να με βρεις, θα με βρεις. Ειδάλλως, δεν ήτανε της μοίρας μας γραφτό. Σε φιλώ και σε ευχαριστώ!