Η Σουηδέζα ξαναχτυπά (γιατί, υπουργέ μου;)

Ξυπνάω έντρομη και τρέχω στον καθρέφτη της σάλας. Εν τω μεταξύ, έχω πατήσει δυο στυλό, έναν αναπτήρα (συγκρατήστε το αυτό), δυο σαγιονάρες ανάποδες και ένα αυτοκινητάκι (άσχετο). Το κόνσεπτ του εφιάλτη είχε ως εξής: ήμουν ντιπ ξανθιά – το ξανθό το ασβεστί -, είχα ξεπλυμένα γαλανά μάτια, ο κώλος μου κοιτούσε απευθείας το ταβάνι, τα πόδια μου ήταν 1,30 το καθένα και έκανα εμετό κάθε που μύριζα τσιγάρο.
Ο καθρέφτης με έπεισε, ότι έφαγα βαριά για βράδυ: η κούτρα μου ήταν ακόμη σκούρα – άνευ λευκών τριχών παρακαλώ! -, στο μάτι μου δεν είχε πέσει χλωρίνη, ο αποτέτοιος μου σε μια 10ετία θα συναγωνίζεται την περίμετρο του Καλλιμάρμαρου και εξακολουθώ να είμαι συμπαθώς κοντή. Και το κυριότερο: ήθελα τα τσιγάρα μου, με έναν χαρακτήρα επείγοντος! (Μεσ’ το σκοτάδι ψάχνω με τα δύο πρώτα δάχτυλα του ποδιού, τον αναπτήρα, τον οποίο πάτησα προ ολίγου…).
Μπορεί ο καλός Σαμαρείτης υπουργός Υγείας να θέλει να με μεταλλάξει σε Σουηδέζα, εν μία νυκτί, αλλά αυτά δεν είναι πράγματα που γίνονται παζ αβολοντέ, κοινώς με ζοριλίκια.
Ναι, ναι. Το ξέρω. Ο καλός υπουργός νοιάζεται για το χρώμα των πνευμόνων μου, για τα (μελλοντικά) ροδαλά μου μάγουλα, για το αν θα μπορώ να τεκνοποιήσω χωρίς προβλήματα, για την ικανότητα μου να γίνω ένας μικρούλης Δήμος Σταρένιος, αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα τον απογοητεύσω σε αυτά και άλλα τόσα.
Ξέρω επίσης ότι για ανένταχτες και απροσάρμοστες κορασίδες -σαν κι εμένα- έχει φροντίσει να στείλει στον δρόμο –μου, μας- καπνοφύλακες για να μας συμμαζέψουν, αλλά και για να ανοίξουν οι τύχες μερικώνε μερικώνε, και να νοικοκυρευτούν με ένα καλό ένστολο παιδί, αλλά έχω να τον πληροφορήσω ότι:
Α) Ακόμη κι εγώ η ασυμμάζευτη διατηρώ δεσμό ετών
Β) Ανήκω στο χαμερπές εκείνο είδος γυναικών που σιχαίνονται τη στολή
Γ) Το ‘χω ξαναπεί εδώ: (http://koptoraptou.blogspot.com/2009/02/blog-post.html)
Τι θα απογίνω, λοιπόν, κύριε υπουργέ μου, που ούτε να συμμαζευτώ θέλω, ούτε να νοικοκυρευτώ, ούτε να αποκτήσω δίμετρες ποδάρες και ξανθές τρίχες και κυρίως ΘΕΛΩ ο δείκτης και ο αντίχειρας μου ΝΑ έχει προέκταση αυτό το υπέροχο λευκό πράμα – συγκεντρωμένους σας θέλω, μην κάνετε πονηρές σκέψεις – που το ανάβεις και γλιτώνεις από έγκλημα, ψυχιατρείο, χαπούκλες και άλλα τελώνια;
Και το ουσιώδες: για να γίνω Σουηδέζα, καρακαλλόνα, ντιπ ήρεμη και με ύφος "στα τέτοια μου σε γράφω και κάνω τον ζωγράφο", μήπως θα ‘πρεπε πρώτα να μου ‘χες λύσει το κυκλοφοριακό; Το εργασιακό, μήπως; Το οικονομικό; Το αισθηματικό, το λύνω και μόνη μου, ευχαριστώ δεν σε χρειάζομαι, υπουργέ μου;
Και πως νομίζεις θα λυθούν όλα αυτά, αν εγώ απουσιάζω κάθε τρεις και λίγο από την ημιεργασία μου για μία, τρεις, δεκατρείς, σαραντατρείς τζούρες; Θα με σιχτιρίσουν, θα διογκωθεί και το εργασιακό (πάλι θα ψάχνω για δουλειά), και το κυκλοφοριακό (πάλι θα τρέχω σαν την παλαβή να βρω ταξιά, λεωφορεία, τρόλει και μαούνες για να δίνω βιογραφικά δώθε κείθε), το οικονομικό (δεκάρα δεν θα μου ΄χει μείνει μ’ όλα τα παραπάνω φέσια στο κεφάλι μου!).
Κι αυτές είναι οι λάιτ συνέπειες. Να μου το θυμηθείς, υπουργέ μου, ότι έχει να πέσει πολύ ξύλο στους δρόμους, έχουν να γίνουν πατιλίκια που θα ζαρώσει το μάτι σου. Διότι ο νευρικός ο άνθρωπος ή τσιγαράκι θα ανάψει (και θα κουλάρει) ή μπάτσα θα αστράψει (και θα γίνει το σώσε).
Είναι που δε σε ξέρω καλά, υπουργέ μου, ειδάλλως θα σ’ έβαζα ένα στοίχημα, για το μαύρισμα που έχεις να φας, μ’ αυτά που κάνεις. Οι κοινοτικές οδηγίες, θα μου πεις, αλλά βρες να μου πεις και κάτι άλλο, γιατί ρουφιάνα δεν είμαι, αλλά θα γίνω. Θα παίρνω στο χαφιεδονούμερο και θα λέω ότι καπνίζεις στη ζούλα και σβήνεις το ρημάδι σου στις αζαλέες του Μεγάρου Μαξίμου. Να το θυμάσαι αυτό, θα μπλέξεις μαζί μου!

Υγ1: Χωρίς πλάκα τώρα. Ο φλωρο-Χίτλερ δεν ήταν που χάριζε χρυσά ρολόγια στους στρατηγούς του που έκοβαν το κάπνισμα; Τι πολιτικό συνειρμό να κάνω εγώ τώρα, όταν γνωρίζω αυτή την ιστορική λεπτομέρεια;

Υγ2: Δημητράκη – ξέρεις εσύ, με την ιστορική καφετέρια στην Αποστόλου Παύλου που την από ‘δω πτέρυγα στην έχω χτίσει εγώ – μην πα και κάνεις και καμιά μαλακία, θα χάσεις μονοκούκι καμιά 500αριά πελάτες. Τα ΄παμε, τα μιλήσαμε!

Υγ3: Συμβουλεύω τους καπνοφύλακες πέριξ των αρχαιολογικών χώρων της Ακροπόλεως να είναι προσεκτικοί. Δεν οπλοφορώ, αλλά δαγκώνω. Κι ο οδοντίατρος έχει κάνει αγγέλους με τις γέφυρες μου, λέμε.

Υγ4: Αγαπητοί ανώνυμοι, μην παρκάρετε εδώ πληροφορίες που αφορούν άλλους μπλόγκερς, καθώς και την προσωπική τους ζωή. Επίσης, μην παρκάρετε (τόσο;) καλά σχόλια, που αγγίζουν τη διαφημιστική καταχώρηση. Αν θέλετε να παρκάρετε κάτι σε τετραθέσιο με κλιματισμό και συνεργάσιμο Τζι Πι Ες, δεχόμεθα. Ευχαριστώ.


ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: myspace.com